.....................Σελίδα για την εκπαίδευση, την παιδεία, τον πολιτισμό, την λαογραφία............
..................................................................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με τον όρο παιδεία εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή , την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού. Στη φράση εγκύκλια παιδεία η λέξη παιδεία χρησιμοποιείται με την εξής σημασία: «Ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων, που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με τη διδασκαλία και συνεπώς να αποτελούν το αντικείμενο της παιδείας».

Σύμφωνα με την κοινωνιολογική προσέγγιση του όρου, "παιδεία" ορίζουμε τη μετάφραση των πολιτιστικών στοιχείων, ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια και η διάρκεια του συστήματος στο πολιτιστικό επίπεδο που έχει επιτευχθεί απ' την προηγούμενη γενιά και ώστε να μην υπάρχει η πιθανότητα παλινδρόμησης σε παλαιότερα στάδια............. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Σχολεία εναλλακτικής εκπαίδευσης: ουτοπία ή μοντέρνα οπτική;

  ΚΟΙΝΩΝΙΑ    

Σχολεία εναλλακτικής εκπαίδευσης: ουτοπία ή μοντέρνα οπτική; Αν και η «Δημοκρατική Παιδεία», ως παιδαγωγική προσέγγιση, δεν εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, ωστόσο έχει αρχίσει να συζητιέται και να προβληματίζει



 γράφει η ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ 24.9.2018 *

 Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. 

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ιδιαίτερα έντονο ενδιαφέρον από νέους γονείς γύρω από διαφορετικά και εναλλακτικά μοντέλα εκπαίδευσης για τα παιδιά τους. Υποθέτω πως αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι μια καλύτερη ποιότητα ζωής και εκπαίδευσης και μια πιο ουσιαστική μαθησιακή εμπειρία για τη νέα γενιά. Πρόσφατα επισκέφθηκα το Κτήμα Σταγόνες στη Βλαχιά Ευβοίας όπου ζουν τέσσερις οικογένειες νέων ανθρώπων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζωή στα αστικά κέντρα και να μετακομίσουν στην περιφέρεια, καλλιεργώντας με τη φυσική καλλιέργεια και χτίζοντας σπίτια με τη φυσική δόμηση. 


 Πάνω στην κουβέντα -όλοι τους νέοι γονείς- μου εξηγούσαν πώς ήρθαν αντιμέτωποι με τους περιορισμούς που θέτει το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, όπως επίσης και με τα προβλήματα λόγω της υποστελέχωσης των σχολείων, ιδιαίτερα αυτών της περιφέρειας. Από εκείνους ήταν που άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «δημοκρατική παιδεία», κάτι που μέχρι τότε αγνοούσα, και αυτόματα μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Η δημοκρατική παιδεία δεν έχει ένα μοναδικό, αντικειμενικό νόημα. Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται συχνά από δασκάλους, ακαδημαϊκούς, παιδαγωγούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ο οποίος εμπεριέχει πολλές διαφορετικές έννοιες, λογικές, κατανοήσεις και πρακτικές. Η δημοκρατική παιδεία δεν έχει ένα μοναδικό, αντικειμενικό νόημα. Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται συχνά από δασκάλους, ακαδημαϊκούς, παιδαγωγούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ο οποίος εμπεριέχει πολλές διαφορετικές έννοιες, λογικές, κατανοήσεις και πρακτικές. 
 Στην ουσία του είναι ένα διεθνές κίνημα το οποίο προτείνει μια διαδικασία στην οποία δάσκαλοι και μαθητές συνεργάζονται με σκοπό να φτιάξουν εκ νέου το πρόγραμμα σπουδών και τη διδακτέα ύλη, ώστε να περιλαμβάνουν τον καθένα. Ακούγεται ουτοπικό, σωστά; Ίσως και να είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, όμως ακούγεται και πολύ δίκαιο και λογικό: θα έπρεπε να έχουν φωνή όλοι εκείνοι που είναι μέσα στην τάξη (και κυρίως οι μαθητές). Ψάχνοντας λίγο καιρό αργότερα, έμαθα πως το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκε το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη Δημοκρατική Παιδεία στην Κρήτη κι έτσι απευθύνθηκα στα μέλη αυτής της κοινότητας (γονείς, εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς και λοιπούς επαγγελματίες) για να μάθω περισσότερα. 
 Το καθεστώς καταναγκασμού στη μάθηση αποδυναμώνει τους μαθητές, μειώνοντας τη φυσική ώθηση προς την έρευνα. «Όταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το EUDEC Greece, το Ελληνικό Παράρτημα της EUDEC (European Democratic Education Community / Ευρωπαϊκή Κοινότητα για τη Δημοκρατική Παιδεία) σπάγαμε τα κεφάλια μας για μήνες. Είχαμε χαθεί στη μετάφραση. "Democratic Education". Η λέξη "δημοκρατική" κουβαλάει τόσο βαρύ φορτίο ενώ ταυτόχρονα πρόκειται πλέον για μια έννοια τόσο σχετική. Κι από την άλλη η "εκπαίδευση". Αυτή κι αν έχει στους ώμους της έννοιες και αναφορές που δεν αναλογούν σε αυτό που εννοούμε! 
 Η Ζωή Βαλέρη »Καταλήξαμε να διατηρήσουμε στην ελληνική ορολογία μας το "δημοκρατική", με την ψυχή στο στόμα και με τη στερνή ελπίδα να μπορέσει το εγχείρημα να δώσει πίσω στη λέξη την ουσία της. »Από την άλλη όμως επιλέξαμε την "παιδεία" αντί της "εκπαίδευσης" διότι αποφασίσαμε ότι θα είναι έως και αδύνατον να ξεφύγουμε από τις σημασιολογικές παραδόσεις και τους νοητικούς και συναισθηματικούς εγκλεισμούς που φέρει, ενώ με την "παιδεία" μπορούμε να αναφερθούμε σε κάτι πολύ πιο ευρύ που αφορά την εξέλιξη του ατόμου σε όλα του τα επίπεδα και σε όλες τις πτυχές του βίου» εξηγεί η Ζωή Βαλέρη, ένα από τα μέλη της EUDEC στη χώρα μας, θέλοντας να δώσει τον τόνο στον τρόπο που προσεγγίζεται το θέμα από την αρχή. 
 Είναι σημαντικό να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως ο όρος «Δημοκρατική Παιδεία» αναφέρεται σε παιδαγωγική προσέγγιση που υπάρχει μόνο εκτός Ελλάδος. «Παρότι οι λέξεις μπορεί να μας φαίνονται οικίες και εύκολα κατανοητές, σημαίνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που τριγυρνάει στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς, όταν τον ακούμε. Η Δημοκρατική Παιδεία είναι υπάρχουσα διεθνής εκπαιδευτική δομή εδώ και πάνω από εκατό χρόνια, η οποία, μέχρι τώρα, τίποτα δεν είχε να κάνει με την Ελλάδα, ούτε τη νέα ούτε την αρχαία, και είναι βασισμένη στην ισονομία». Τα παιδιά είναι περίεργα, θέλουν να μάθουν! Αυτή τη στιγμή, λειτουργούν περίπου 1.000 σχολεία που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικά σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν από τις αρχές του 20ού αιώνα. 
 Η αρχή έγινε στην Αγγλία από το σχολείο Σάμερχιλ (Summerhill), το πιο γνωστό και ιστορικό σχολείο, η πρώτη δημοκρατία των παιδιών, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί ως δημοκρατικό οικοτροφείο, όπου τα μαθήματα ήταν προαιρετικά. Άλλο ένα πολύ γνωστό σχολείο, το Σάντμπερι Βάλεϊ (Sudbury Valley School), ξεκίνησε να λειτουργεί το 1968 στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α., ως «κανονικό» σχολείο. Δίχως συγκεκριμένη διδακτέα ύλη ή υποχρεωτικό πρόγραμμα μάθησης, βαθμολόγηση ή άλλου είδους δομές που συναντά κανείς συνήθως στα σχολεία, το Σάντμπερι Βάλεϊ έγινε ακόμη μία ριζοσπαστική επιλογή. Παραδείγματα κι άλλων δημοσίων δημοκρατικών σχολείων υπάρχουν στο Ισραήλ και στη Βραζιλία. Τους ρωτάω ποια είναι τα σημαντικότερα σημεία με τα οποία διαφωνούν σε σχέση με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. 
Δεν τίθεται θέμα διαφωνίας σε κάτι, λένε κατηγορηματικά. «Η πρότασή μας αφορά το να πάμε τα εκπαιδευτικά πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Δεν μπορεί η κοινωνία να αλλάζει και το σχολείο να μένει πίσω. Από το κτιριακό κομμάτι ως το αναλυτικό πρόγραμμα και από τα βιβλία ως τις εισαγωγικές εξετάσεις, το σημερινό ελληνικό σχολείο μπορεί να βελτιωθεί, κανείς δεν το αρνείται. 
Στο πλαίσιο αυτής της βελτίωσης τοποθετούμαστε. Στην αναγνώριση των ανήλικων ως ισότιμα μέλη της σχολικής κοινότητας και του δικαιώματός τους να έχουν λόγο στα θέματα που τα αφορούν». Αυτή τη στιγμή, λειτουργούν περίπου 1.000 σχολεία που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικά σε όλο τον κόσμο. Μου εξηγούν πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν τα σχολεία ήταν πιο ανθρώπινα στοχεύοντας πρώτα στη μάθηση και μετά στη γνώση. Όλα γυρνάνε γύρω από τον σεβασμό στην άποψη του μαθητή και τον χαρακτήρα του. Να μάθουν τα παιδιά να εκφράζουν τα «θέλω» τους και να αποφασίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Η τεράστια ύλη που καλύπτεται στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα περιορίζει τα παιδιά αλλά και τους εκπαιδευτικούς από το να είναι δημιουργικοί. Η δημοκρατική παιδεία μοιάζει να ξαναθέτει το ερώτημα: τι θεωρούμε σημαντικό να μαθαίνει το παιδί στο σχολείο και πώς. «Όλοι μαθαίνουμε όταν μας ενδιαφέρει κάτι. Συχνά συμπεριφερόμαστε στα παιδιά σαν να είναι άβουλα πλάσματα χωρίς ενδιαφέροντα, φαντασία και δίψα για γνώσεις. 
Ποιοι; Τα παιδιά! Από την δεκαετία του 40, μας λένε ψυχολόγοι και ερευνητές όπως ο Harry Harlow πως το μεγαλύτερο κίνητρο για την εκμάθηση είναι η ίδια η χαρά της ανακάλυψης. »Τα παιδιά είναι περίεργα, θέλουν να μάθουν! 
Γιατί το ένα, πώς το άλλο; Με ενθουσιασμό παρουσιάζουν κάτι, όταν το ερεύνησαν μόνα τους και εξηγούν τι ανακάλυψαν, με χαρά και υπερηφάνεια μοιράζονται τα επιτεύγματά τους με τον περίγυρό τους. »Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. Στιγμιότυπο από το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη Δημοκρατική Παιδεία που διοργανώθηκε το καλοκαίρι στην Κρήτη. »Χρειάζονται ένα περιβάλλον που θα τα βοηθήσει να αναπτυχθούν στα ψηφιακά μέσα, στην κοινωνική, πολιτιστική και συναισθηματική ευφυΐα, στην αυτογνωσία και στην έννοια του σκοπού τους. »Οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν χρειάζονται ενδυνάμωση. Χρειάζονται ελευθερία να είναι ο υπέροχος εαυτός τους. »Το καθεστώς καταναγκασμού στη μάθηση αποδυναμώνει τους μαθητές, μειώνοντας τη φυσική ώθηση προς την έρευνα. Η μη συμπεριληπτική τακτική που συνήθως ακολουθείται σχετικά με τον σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και στα ειδικά ενδιαφέροντα, στις κλίσεις και στην προσωπικότητα των παιδιών, επίσης. 
 Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. »Όπως ένας υπάλληλος μπορεί να χάσει κάθε ίχνος παραγωγικότητας αν νιώθει καταπιεσμένος στην δουλειά του, το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τα παιδιά» λέει η Ηλέκτρα Κουτσιβίτη, μέλος του EUDEC αλλά και μαμά, εκπαιδευτικός και κοινωνική επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Σκιάθο. 
 Παρά το δεδομένο κρατικό εκπαιδευτικό πρότυπο, σήμερα ένας μικρός αριθμός ελληνικών δημοσίων σχολείων καταφέρνουν να συμπεριλάβουν ορισμένες από τις αρχές αυτές στην καθημερινή σχολική ζωή. Ένα λαμπρό παράδειγμα υπήρξε το «Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων» στην Κρήτη. Πρόκειται για ένα δημόσιο 4θεσιο δημοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, στο ορεινό Ρέθυμνο. Λειτουργεί με το ίδιο ακριβώς καθεστώς που λειτουργούν όλα τα υπόλοιπα δημοτικά της χώρας, με το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα, ωράριο, διαδικασία πρόσληψης δασκάλων κ.λπ. 
 Χωρίς να γίνεται καμία έκπτωση (το αντίθετο μάλιστα), στήθηκε πριν από επτά χρόνια από οραματιστές, εμπνευσμένους νέους δασκάλους που δεν φοβήθηκαν τον πειραματισμό. Μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και την τοπική κοινωνία κατάφεραν να κάνουν ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο σχολείο παγκόσμιο πρότυπο μέσα σε τρία χρόνια. 
 Έβγαλαν τα παιδιά από τις αίθουσες, τα άφησαν να αυτοκατευθύνουν τη μάθησή τους με βιωματικό τρόπο, ενέπλεξαν το σχολείο με την τοπική κοινωνία, άνοιξαν το παράθυρο της επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω της τεχνολογίας και άφησαν τα παιδιά να πρωταγωνιστούν σε όλο αυτό. Αυτά έως το 2016, οπότε και έληξε η «θητεία» τους εκεί. 

Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Γράμμα από έναν αναπληρωτή…


Γράμμα από έναν αναπληρωτή…

«Άνοιξαν τα σχολεία και φέτος με τους καθηγητές και τους δασκάλους στις θέσεις τους!»…
Σε όλους τους τόνους διατυμπανίζει ο υπουργός ότι έγιναν οι περισσότερες προσλήψεις των τελευταίων ετών και καλύφθηκαν τα κενά, σαν να προσπαθεί να το πιστέψει ο ίδιος, γιατί εμείς γνωρίζουμε την αλήθεια…
Μόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα λειτουργικά κενά σύμφωνα με ανακοίνωση της ΔΟΕ είναι 4.724 κι εξ’ αυτών τα 2.872 στην παράλληλη στήριξη.
Άγνωστα τα κενά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Γενική και Ειδική. Επτασφράγιστο μυστικό…
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Υπουργείο Παιδείας «προσέφερε» πριν τις προσλήψεις ένα αξέχαστο ξενύχτι στους υποψήφιους δασκάλους και καθηγητές… Αλλά δεν γίνεται τυχαία, έχουν καταλάβει πώς λειτουργούν τα κοινωνικά δίκτυα. Για μας το κάνουν για να γνωριστούμε καλύτερα, να αναπτύξουμε δεξιότητες με κανένα memeδάκι (βλέπε: ΤΠΕ στην εκπαίδευση), πώς θα πάμε στο σχολείο απροετοίμαστοι;
Κι αρχίζουν να τρέχουν οι πίνακες και τρέχουν και τρέχουν… όλο το απόγευμα και το βράδυ και συνεχίζουν… και το πρωί φτάνουν στον προορισμό τους; Όχι ακριβώς. Βγαίνουν τα excel κι αρχίζεις και ψάχνεις… χίλια δυο σκέφτεσαι εκείνες τις στιγμές. Τα δήλωσαν όλα ή πάλι μια από τα ίδια; Θα είμαι μέσα, πού θα πάω φέτος; Κάθε χρονιά βέβαια κρύβει εκπλήξεις αλλά με τις φετινές παράγινε! Θα ήταν απλοϊκό να πούμε εδώ, ότι «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει», πιο πολύ θα ταίριαζε το «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται»… Όλα γίνονται για κάποιο λόγο… Νύχτα ήταν, κούραση υπήρχε, άνθρωποι είναι κι αυτοί… Λες: κι αν αυτό γινόταν όχι υπό πίεση και γνωρίζαμε που θα δουλέψουμε λίγες μέρες νωρίτερα (λέμε τώρα) και όλα γίνονταν πιο φυσιολογικά; Σουτ, σώπα μη μιλάς, θα δουλέψεις και φέτος, έστω κι αν φύγεις μακριά, δύσκολες εποχές, και τι θες, ανθρώπινη μεταχείριση;
Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα! Φέτος ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο:
— Ολόκληρες περιοχές δεν δηλώθηκαν(
— Σε άλλες περιοχές δήλωσαν όσα κενά ήθελαν ή κάλυψαν όσα ήθελαν
— Στις ειδικότητες… εκεί να δεις πάρτι με τις αναθέσεις!
Αν είσαι από τους «τυχερούς» και βρεθείς στον αγιασμό φέτος, αρχίζει το τρέξιμο, η Οδύσσεια η δικιά σου! Να διασχίσεις την Ελλάδα μόνος ή με τα παιδιά σου (πάλι αν ανήκεις στους «τυχερούς» που μπόρεσαν κι απέκτησαν οικογένεια) για να παρουσιαστείς στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Αν πάλι είσαι «τυχερός» και δεν σου έκατσε νησί, γιατί αλλιώς δεν φτάνει το τελευταίο ταμείο (επίδομα ΟΑΕΔ) που εισέπραξες για να φτάσεις… στον προορισμό σου.
Να τρέξεις να προλάβεις να παρουσιαστείς στο νησί που βρίσκεται η Διεύθυνση και, αφού προσληφθείς, να δεις όλα( τα κενά ή αυτά που «πρέπει» να δεις (γιατί δεν έχουν τοποθετηθεί οι μόνιμοι και θα έχουμε και Β΄ φάση), να δηλώσεις, να τοποθετηθείς προσωρινά( ή οριστικά. Και να πάρεις το επόμενο καράβι για τον τόπο που θα δουλέψεις. Κι αν είσαι πάλι «τυχερός» θα βρεις σπίτι στην πόλη που θα δουλεύεις… Αλλά αν δεν είσαι σε ένα σχολείο, αλλά σε περισσότερα (τα οποία βέβαια δεν βρίσκονται πάντα το ένα δίπλα στο άλλο) πρέπει να έχεις και το απαραίτητο μέσο να μετακινείσαι (και μην ξεχάσεις αυτό να είναι αυτοκίνητο, γιατί στις μηχανές δεν ισχύει η έκπτωση του εισιτηρίου…).
Για στάσου όμως, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα πας εκεί που είδες… Οι πίνακες ξανατρέχουν αλλά μόνο για τα κενά μιας περιφέρειας που δεν δηλώθηκαν… στις υπόλοιπες οι υποψήφιοι δεν είχαν «μπάρμπα απ’ την Κορώνη»…
Είχαν όμως την υποστήριξη τοπικών ΕΛΜΕ και προσέφυγαν δικαστικά και κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα κι αναμένουμε συνέχεια…
Πολλές οι αναφορές και καταγγελίες φέτος για παρατυπίες στις προσλήψεις κι αυτά μαθαίνονται… και βρίσκονται…
Αλλά οι «εκπλήξεις» απ’ το υπουργείο τελειωμό δεν έχουν! Δήλωσες περιοχή σύμφωνα με τα κενά που γνώριζες ότι υπήρχαν, προσλήφθηκες, τοποθετήθηκες και νάτη κι η «έκπληξη»: νέα «δυσπρόσιτα» σχολεία! Για ποιους; Αφού τα περισσότερα κενά ήδη καλύφθηκαν, όποιος στάθηκε τυχερός «κέρδισε» και τα διπλά μόρια του σχολείου ή μήπως έγινε κάτι άλλο;
Πολλά μέτρα και πολλά σταθμά φέτος στο υπουργείο Παιδείας. Πολλοί αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τι υπογράφουν κι άλλοι τόσοι αυτοί για τους οποίους δεν εφαρμόζονται οι εγκύκλιοι για τις προσλήψεις. Και βεβαίως αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο υπουργείο και σε εκπαιδευτικούς. Αν είσαι δάσκαλος ή καθηγητής και δεν αποδεχτείς διορισμό στον έναν πίνακα (γενικής ή ειδικής) φεύγεις κι από τον άλλο για τη χρονιά, αν είσαι όμως Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό, έχεις άλλη αντιμετώπιση…
Από ποιους; Από εκείνους που εξαγγέλλουν διορισμούς μόνο στην Ειδική Αγωγή (λες και θα διορίσουν) και φαίνεται να έχουν στόχο να στρέψουν τον έναν συνάδελφο κόντρα στον άλλον. Που εξαντλούν την ευαισθησία τους στα άτομα με αναπηρία προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά στην παράλληλη στήριξη, μοιράζοντας τις ώρες δύο και παραπάνω μαθητών σε έναν αναπληρωτή, λες κι ο μαθητής έχει ανάγκη παράλληλης δυο ή τρεις ώρες την ημέρα! Που καλύπτουν σε πολλές περιπτώσεις τα κενά χωρίς επιστημονικά κριτήρια για να εξυπηρετήσουν τα «δικά» τους παιδιά!
Αλλά γιατί διαμαρτύρεσαι; Εσύ που ανήκεις «Στους καλύτερα αμοιβόμενους της Ευρώπης» σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που «ερμηνεύει» έκθεση του ΟΟΣΑ!
Όμως οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης έχουν πολλά περισσότερα κοινά, πολλά περισσότερα να μοιραστούν παρά να τους χωρίσουν! Παλεύουν για μόνιμη σταθερή δουλειά, για να σταματήσουν να αναπληρώνουν τους εαυτούς τους! Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε!

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Οι προφητείες μιας Βολιβιανής δασκάλας πριν από 17 χρόνια

ΑΠΟΨΕΙΣ καθηγητέςεκπαιδευτικοίμισθόςφτώχειαμαθητές  

AP Photo/Dado Galdieri

Ο Λεάντρο, μαθητής σε σχολείο έξω από τη Λα Παζ, χαμογελαστός με μερικά μπολιβιάνο στο χέρι, που δόθηκαν στη μητέρα του επειδή ήταν καλός μαθητής, ηταν ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης του προέδρου Μοράλες (2006) | 

γράφει ο Γιάννης Σιώτος*


«Είμαι δασκάλα. Δουλεύω, αλλά δεν με φτάνουν αυτά που βγάζω. Πώς θα κάνω καλά το μάθημα αν δεν τρώω καλά; Οι μαθητές μου, χειρότερα. Κοιμούνται στο μάθημα. Γιατί; Διότι πεινάνε... Γι’ αυτό είμαστε απογοητευμένοι με αυτήν την κατάσταση. Γι’ αυτό ζητάω από τη διεθνή κοινότητα να ελέγξει πραγματικά τα λεφτά για να μην πάνε στις τσέπες όλων αυτών που έχουν λογαριασμούς στην Ελβετία...»
Σταράτες κουβέντες, οι οποίες περιγράφουν την αγωνία ενός άνθρωπου που δεν έχει καμία σχέση με τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τη Γεννηματά και τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.
Πώς θα μπορούσε να έχει, αφού ήταν από τη Βολιβία και αυτές οι φράσεις ακούστηκαν πριν από δεκαεπτά χρόνια σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Μανού Τσάο, αποσπάσματα του οποίου προβλήθηκαν στην εκπομπή «Μουσικοί του Κόσμου» ( ΕΡΤ, 11.11.2001).
Και όμως είναι επίκαιρες και διαχρονικές όσο η πείνα και ο πλούτος. Τα ίδια ακριβώς θα μπορούσε να έχει πει μια Ελληνίδα δασκάλα σήμερα, μια Ισπανίδα ή μια Πορτογαλέζα πριν από τρία χρόνια, μια Αργεντίνα σήμερα και πριν από δεκαοκτώ χρόνια, μια Ινδονησιάνα ή μια Ρωσίδα στα τέλη της δεκαετίας του 1990… ακόμη και μια Αμερικανίδα που διδάσκει σε σχολείο ενός γκέτο…
Ανθρωποι από τόπους που χτύπησε η οικονομική κρίση, αλλά και από αυτούς που η ανισότητα έχει αναχθεί σε συστατικό της ανάπτυξης.
Πείνα και πλούτος. Δυνάμεις που καθορίζουν την ανθρώπινη ιστορία και κατατάσσουν τους κυβερνήτες σε αυτούς που προσπάθησαν να λειάνουν τις ακραίες εκφάνσεις τους και σε εκείνους που είτε αδιαφόρησαν είτε τις έκαναν ακόμα πιο κοφτερές.
Στην εποχή μας, ο πλούτος, κατακτητικός και άπληστος –άλλοτε με ήπιες και άλλοτε με βάρβαρες μεθόδους– καταπίνει τα πάντα, προσφέροντας πείνα.
Προκαλεί οικονομικές κρίσεις και μετέτρεψε στη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών, τον μισό ΟΗΕ, σε εργοστάσια παραγωγής του και σε εργαστήρια τεχνογνωσίας που θα εξασφαλίζουν την… αθανασία του.
Σε αυτή την αλυσίδα των χρυσοτόκων κρίσεων, η Ελλάδα λόγω μεγέθους, γεωγραφικής-γεωπολιτικής ταυτότητας αλλά και πολιτικής ιδιαιτερότητας, δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο σαν «μηχανή παραγωγής χρηματικών κερδών» αλλά και σαν «εργαλείο» παραγωγής πολιτικής και κοινωνικής τεχνογνωσίας.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια, ο τόπος γνώρισε τα πάντα: το πώς στήνεται μια κρίση, το πώς γίνεται η παράδοση μιας κοινωνίας, το πώς επιτυγχάνεται η διαχείριση των ανθρώπινων ανοχών και αντοχών και τέλος το πώς κατοχυρώνεται η μακροχρόνια εκμετάλλευσή της και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που διέπεται από τις αρχές της ελευθερίας του πολίτη.
Κοντολογίς η Ελλάδα, πολύ μικρή για να προσφέρει κέρδη ανάλογα της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Ινδονησίας και της Ρωσίας, ήταν η πιο κατάλληλη για να δοκιμαστούν τεχνικές της λεηλασίας σε περιβάλλον φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Πρόκειται για μία προσέγγιση που αλλάζει όλη την αποτίμηση της μνημονιακής περιόδου –από το στήσιμο μέχρι την έξοδο από αυτήν. Για παράδειγμα, όλοι οι κυβερνήτες της κρίσης χρησιμοποίησαν –συστηματικά και μεθοδικά– αριθμούς για το χρέος, τη συρρίκνωση της οικονομίας, την ανεργία, τη φτώχεια… Και σταματούν εκεί.
Κανείς όμως δεν έκανε το βήμα παραπάνω: να προσθέσει σε αυτές τις ποσοτικές μετρήσεις και κριτήρια αξιολόγησης συμπεριφορών. Για παράδειγμα, κανείς τους δεν ασχολήθηκε με την αντίδραση των Ελλήνων σε κάθε αύξηση της ανεργίας κατά μία ποσοστιαία μονάδα.
Κανείς δεν μίλησε για την αντίσταση του πολιτικού συστήματος στις πολιτικές που θα περιόριζαν την ανάπτυξη κατά 0,25 ποσοστιαία μονάδα.
Κανείς δεν αναφέρθηκε στις στρατηγικές και στις τακτικές που εφαρμόστηκαν όχι μόνο από τους δανειστές αλλά και απο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, προκειμένου να εφαρμοστούν μέτρα που θα οδηγούσαν σε φτωχοποίηση ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες. Προφανώς γιατί δεν βολεύει.
Σε μια τέτοιους είδους αξιολόγηση, το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι στον σημερινό κόσμο οι ιδεολογικές ταμπέλες προσφέρονται μόνο για… ψαριές ψήφων.
Οπου η κρίση έβαλε τη σφραγίδα της, οι ταμπέλες αυτές δούλεψαν για τον πλούτο. Και η πράξη έδειξε ότι ο πλούτος κάνει τη δουλειά του τόσο με τις δυνάμεις της «οικονομίας της αγοράς» όσο και με εκείνες που ισχυρίζονται ότι τον αμφισβητούν.
Οι τελευταίες, μάλιστα, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, απρόθυμες και –ενδεχομένως– ανήμπορες στο να διατυπώσουν και να εφαρμόσουν τη δική τους πρόταση για τη διαχείριση της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Φυσικά, σε αυτό συνέβαλαν και ο πολιτιστικός και ο πνευματικός ακρωτηριασμός της ψηφιακής εποχής, που επηρέασε σε τέτοιο βαθμό τον μέσο άνθρωπο, ώστε, όταν ακούει για τις «αλυσίδες των προλετάριων», να στρέφει το κεφάλι προς την αλυσίδα του ποδηλάτου που περνά μπροστά του.
Τα λόγια της Βολιβιανής είναι διαχρονικά και προφητικά συνάμα, καθώς με συγκλονιστική απλότητα και σαφήνεια περιγράφουν ταυτόχρονα το χθες, το σήμερα και το αύριο.

________
*δημοσιογράφος, συγγραφέας

Κινητοποίηση στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, για την άμεση λήψη μέτρων στήριξης όσων φοιτητών αναζητούν στέγη



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Κινητοποίηση στο Δημαρχείο για μέτρα στήριξης στους φοιτητές που ψάχνουν στέγη // (Oι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη προτείνουν τέσσερα μέτρα. Είναι εφικτά -όχι μόνο για τη Θεσσαλονίκη αλλά και κάθε πόλη που φιλοξενεί Σχολές Τριτοβάθμιας- αν υπάρχει η ανάλογη βούληση από την Πολιτεία. 
-Δ.Τζ.)

Κινητοποίηση στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, για την άμεση λήψη μέτρων στήριξης όσων φοιτητών αναζητούν στέγη, πραγματοποίησαν σήμερα οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Νομικής, ΜΜΕ, Οικονομικού, Φυσικού, Ιστορικού - Αρχαιολογικού, Φιλολογικού, Ψυχολογικού, Πολιτικών Μηχανικών, Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων και Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Με βασικό σύνθημα «Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίζει με το δικαίωμά μας στις σπουδές!», απαιτούν:
- Την άμεση χορήγηση έκτακτου στεγαστικού επιδόματος σε όλους τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από την οικία τους, συμπεριλαμβανομένου και των πρωτοετών. Την άμεση καταβολή του στεγαστικού επιδόματος στους δικαιούχους για την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά.
- Την άμεση ένταξη των φοιτητών στο κοινωνικό τιμολόγιο και κατάργηση των δημοτικών τελών στη φοιτητική στέγη.
- Την άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας εισδοχής στις εστίες. Υπενοικίαση ξενοδοχείων για όσους φοιτητές έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο σε εστία.
- Δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας, εγκαταλελειμμένων ξενοδοχείων και αξιοποίηση της περιουσίας των πανεπιστημίων προκειμένου να ανεγερθούν νέες εστίες, που να καλύπτουν τις ανάγκες στην ευθύνη του κράτους χωρίς ιδιώτες και νοίκια.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

Πυρά από την Φιλοσοφική σε Γαβρόγλου για το «κόψιμο» των λατινικών: Λανθασμένη και αναχρονιστική στρατηγική

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ




Λανθασμένη και αναχρονιστική στρατηγική του Υπουργείου, λέει η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στον απόηχο της ανακοίνωσης για κατάργηση των Λατινικών και αντικατάστασης του μαθήματος από αυτό της Κοινωνιολογίας, ως εξεταζόμενο μάθημα για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Αναφέρεται σε συνειδητή υποβάθμιση ενός σημαντικά μεγάλου επαγγελματικού κλάδου, αυτού των φιλολόγων, όπως αυτή θα προκύψει μέσω της αφαίρεσης διδακτικών ωρών και της αλλοίωσης του χαρακτήρα του σχολείου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών εξέδωσε την ακόλουθη Ανακοίνωση:
Με έκπληξη, η οποία γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, πληροφορηθήκαμε σήμερα από τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων την αντικατάσταση του μαθήματος των Λατινικών από το μάθημα της Κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενου μαθήματος για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Σύμφωνα με το Υπουργείο «η αντικατάσταση αυτή κρίθηκε απαραίτητη αφ’ ενός γιατί από όλο το φάσμα των επιστημών του 1ου Επιστημονικού Πεδίου τα Λατινικά αφορούσαν μόνο τα Τμήματα Φιλολογίας και αφ’ ετέρου γιατί με την εξαιρετικά περιορισμένη εξεταστέα ύλη τους προκαλούσαν στρεβλώσεις στην τελική βαθμολογία των υποψηφίων.» Και τα δύο επιχειρήματα δεν ευσταθούν και μπορούν εύκολα να ανατραπούν.
Η εμβέλεια και χρησιμότητα των Λατινικών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που τους αναγνωρίζει το Υπουργείο και η γνώση τους είναι απαραίτητη όχι μόνο για τους φιλολόγους αλλά και για πλειάδα άλλων επιστημόνων και επαγγελματιών (ενδεικτικά και μόνο: για νομικούς επιστήμονες, γιατρούς, φαρμακοποιούς, επιστήμονες που θεραπεύουν το αντικείμενο της αρχαίας και της νεότερης Φιλοσοφίας, της αρχαιολογίας καθώς και της ιστορίας της Ευρώπης από τα ρωμαϊκά χρόνια έως και την πρώιμη νεώτερη περίοδο, καθηγητές ξένων γλωσσών).
Όσο για την «περιορισμένη εξεταστέα ύλη» των Λατινικών που επικαλείται το Υπουργείο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι για τον καθορισμό της ύλης, την διδακτική χρήση του συγκεκριμένου εγχειριδίου, την ανάγκη ή μη αντικατάστασής του από πιο σύγχρονα βιβλία, την ενίσχυση και διεύρυνση της διδασκαλίας της λατινικής γλώσσας και με στοιχεία ιστορίας και γενικότερα πολιτισμού αλλά και για τη σταδιακή υποβάθμιση του μαθήματος διαχρονικά βασικός υπεύθυνος είναι το ίδιο το Υπουργείο.
Υπάρχουν άλλωστε πολλές και αξιόλογες προτάσεις από ειδικούς, οι οποίοι προτείνουν με συστηματικό τρόπο την αναβάθμιση του μαθήματος και οι προτάσεις αυτές θα ήταν εύκολο να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο της γενικής αρχής ότι οι όποιες διαπιστωμένες αδυναμίες καταβάλλεται προσπάθεια να απαλειφθούν και όχι να οδηγήσουν στην κατάργηση ενός μαθήματος.
Η αδικαιολόγητη υποβάθμιση του μαθήματος των Λατινικών αποτελεί στρατηγική απολύτως λανθασμένη και αναχρονιστική, η οποία δυστυχώς θα επιφέρει την ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση του μαθητικού πληθυσμού της χώρας από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και την περαιτέρω περιχαράκωσή του στον μονόπλευρο θαυμασμό του –αναμφίβολα σπουδαίου– ελληνικού πολιτισμού, με όποιες δυσάρεστες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.
Τα Λατινικά αποτελούν το μοναδικό μη ελληνικό μάθημα αρχαιογνωσίας με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και προάγουν τη γνώση των μαθητών/μαθητριών για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, συντελώντας καθοριστικά στην εμπέδωση της ευρωπαϊκής ιδέας μέσω της γνωριμίας τους με μια γλώσσα και έναν πολιτισμό που αποτέλεσε και αποτελεί βασικό πυλώνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με διαρκή και διαχρονική επίδραση. Τόσο η εκμάθηση της λατινικής γλώσσας όσο και η μελέτη της λατινικής λογοτεχνίας και του ρωμαϊκού πολιτισμού αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για να διαμορφώσουν οι Έλληνες μαθητές και οι Ελληνίδες μαθήτριες ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα. Ενισχύουν παράλληλα την αίσθηση των δεσμών και της συνέχειας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τον ρωμαϊκό και τον βυζαντινό.
Την ώρα που είναι ευρέως γνωστό ότι οι λαοί παγκοσμίως αναθεωρούν την όποια απομάκρυνσή τους από την κλασική παιδεία, αναγνωρίζουν την πολλαπλώς θετική επίδρασή της τελευταίας στην πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου και κυρίως επιδιώκουν τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας και του πολιτισμού τους ανατρέχοντας στις βάσεις αυτής της παιδείας, προκαλεί τουλάχιστον κατάπληξη η απόφαση του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας να υποβαθμίσει και ουσιαστικά να εξοβελίσει από το εκπαιδευτικό σύστημα το μάθημα των Λατινικών, καταδικάζοντας με αυτόν τον τρόπο τους μαθητές και τις μαθήτριές μας σε ελλιπέστατη κατάρτιση στο σημαντικότατο πεδίο της ιστορίας και του πολιτισμού, σε μονομέρεια και σε προσκόλληση σε ξεπερασμένες εθνικιστικές αντιλήψεις.
Η απόφαση κατάργησης των Λατινικών από τις πανελλαδικές εξετάσεις αποτελεί συνειδητή υποβάθμιση ενός ολόκληρου μεγάλου κλάδου που στηρίζει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, του κλάδου ΠΕ02 Φιλολόγων, από τον οποίο στην ουσία αφαιρούνται διδακτικές ώρες και ένα ολόκληρο αντικείμενο, και αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ελληνικού σχολείου.
Εγκαταλείπεται μια στέρεα βάση καταρτισμένων δασκάλων που δημιουργήθηκε με κόπο και προσπάθειες πολλών ετών και επιχειρείται η αντικατάστασή της με κάτι ασαφές και αδιαμόρφωτο. Δεν είναι τυχαία η αναστάτωση που προκλήθηκε αμέσως σε μεγάλη μερίδα του φοιτητικού πληθυσμού –προπτυχιακού και μεταπτυχιακού – αλλά και σε αποφοίτους πολλών πανεπιστημιακών Τμημάτων και Σχολών, και είναι αξιοσημείωτες οι ποικίλες εκδηλώσεις αγανάκτησης που τη συνοδεύουν.
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων να επανεξετάσει και τελικά να αναθεωρήσει και να ανακαλέσει αυτή την απολύτως εσφαλμένη απόφασή του, η οποία δυστυχώς θα συντελέσει με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω υποβάθμιση των σπουδών των μαθητών και μαθητριών της χώρας μας.

Η Κοσμήτωρ
Καθηγήτρια Ελένη Καραμαλέγκου

NEWSROOM ELEFTHEROSTYPOS.GR


Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Ποιο Κολωνάκι; ΧΑΝΙΑ! η πιο ακριβή περιοχή στην Ελλάδα για να νοικιάζεις σπίτι – Το ΡΕΘΥΜΝΟ! η πιο ακριβή πόλη ανά τετραγωνικό μέτρο...


Βρήκαν το Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο κι αρμέγουν φοιτητές...



Ποιο Κολωνάκι; ΧΑΝΙΑ! η πιο ακριβή περιοχή στην Ελλάδα για να νοικιάζεις σπίτι – Το ΡΕΘΥΜΝΟ! η πιο ακριβή πόλη ανά τετραγωνικό μέτρο... //
(Συγχαρητήρια λοιπόν στους Χανιώτες και Ρεθεμνιώτες ιδιοκτήτες... Βρήκαν το Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο κι αρμέγουν φοιτητές... Λες κι εδώ έρχονται να σπουδάσουν τα παιδιά του Βαρδινογιάννη και του Λάτση! Αν τους πει κανείς ότι θα κλείσουν για δέκα χρόνια αυτά τα δύο Ιδρύματα θα υποκρίνονται ότι θα ...πέσει η "πνευματική στάθμη" του τόπου και οι ίδιοι θα πάθουν ανεμοβλογιά... Δεν αναφέρομαι σε όλους τους ιδιοκτήτες. Στους οκτώ στους δέκα αναφέρομαι...
 -Δ.Τζ.)
~~~~~~~~~~
“Λαός και Κολωνάκι”, ήταν ο τίτλος του αγαπημένου τραγούδι του Μανώλη Χιώτη που γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 όμως αν γραφόταν σήμερα ο τίτλος μπορεί να ήταν "Λαός και Χανιά", "Λαός και Ρέθυμνο"
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 26 και 29 Αυγούστου 2018, στις βάσεις δεδομένων των ιστοσελίδων του Spitogatos Network, δηλαδή τα Spitogatos.gr, Tospitimou.gr, Spiti24.gr και το mobile app του Spitogatos τα Χανιά είναι η ακριβότερη περιοχή στην Ελλάδα για να νοικιάσεις σπίτι.
Το δείγμα αφορούσε περίπου 75.000 αγγελίες Πανελλαδικά που έχουν χαρακτηριστεί ως «φοιτητικές» από τους αγγελιοδότες ή που πληρούν χαρακτηριστικά φοιτητικών χωρίς όμως να έχουν χαρακτηριστεί έτσι.
Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα αναζητήσεων χρηστών (που δε δημοσιεύτηκαν στους πίνακες) προκειμένου να διερευνηθούν οι τάσεις της ζήτησης, για το διάστημα 26 έως 29 Αυγούστου 2018.
Ως προς τον υπολογισμό των τιμών ανά περιοχή, έχουν αφαιρεθεί οι ακραίες τιμές (outliers) και έχουν χρησιμοποιηθεί σταθμισμένοι υπολογισμοί των μέσων τιμών (mean) σε κάθε περιοχή της οποίας το δείγμα ήταν στατιστικά σημαντικό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία οι τιμές των φοιτητικών κατοικιών έχουν ανέβει σε όλες τις περιοχές που παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον, όμως αυτό που συμβαίνει στα Χανιά ξεπερνά κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδας.
Η μέση τιμή ενοικίασης φθάνει τα 458 ευρώ με την τιμή ανά τ.μ. να βρίσκεται στα 8,5 ευρώ!
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεύτερη περιοχή στη σχετική λίστα είναι η Κέρκυρα με 430 ευρώ όμως με τιμή ανά τ.μ. στα 6,5 ευρώ.
Ιδιαίτερα ψηλά βρίσκονται και το Ρέθυμνο με το Ηράκλειο με τιμές στα 371 και 319 ευρώ αντιστοίχως όμως με πολύ υψηλότερες τιμές ανά τ.μ. που φθάνουν για το μεν Ρέθυμνο στα 9,5 ευρώ (!) και για το Ηράκλειο στα 7 ευρώ.
Τα 9,5 ευρώ ανά τ.μ. του Ρεθύμνου είναι και η πιο υψηλή τιμή που παρουσιάζεται στην Ελλάδα.

____________
Δείτε τον σχετικό πίνακα εδώ:
https://agonaskritis.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE…/

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

Πέρασα, αλλά δε θα πάω... οι γονείς μου δεν έχουν τη δυνατότητα να συντηρήσουν ένα δεύτερο σπίτι στην επαρχία


Πέρασα, αλλά δε θα πάω...

Η επιτυχία και πολύ περισσότερο η ευτυχία είναι έννοιες σχετικές. Για τα παιδιά που κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους στις πανελλαδικές εξετάσεις ανοίγονται νέες ευκαιρίες για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όσοι δεν τα κατάφεραν χάνουν το...τρένο της ζωής. Εξάλλου υπάρχει και το γνωστό ρητό: "Ποτέ δε χάνω. Ή κερδίζω ή μαθαίνω". Εκτός από τους "επιτυχόντες" και τους "αποτυχόντες" υπάρχουν κι εκείνοι που πέρασαν σε κάποια σχολή, αλλά δε θα μπορέσουν να σπουδάσουν, διότι οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να συντηρήσουν ένα δεύτερο σπίτι στην επαρχία. 
Είναι αυτοί δηλαδή, που η επιτυχία τους συνθλίβεται κάτω από το βάρος της οικονομικής ανέχειας ενός συστήματος που θεωρεί τη μόρφωση κόστος και όχι δικαίωμα. Όσο ξύλινη κι αν ακούγεται αυτή η φράση, στην εκπαίδευση βλέπεις έντονα τους ταξικούς φραγμούς. Άλλες δυνατότητες έχει ένα παιδί μιας λαϊκής οικογένειας που παίρνει κάθε μέρα το λεωφορείο για να πάει σχολείο στη Βυτίνα ή φροντιστήριο στην Τρίπολη και άλλες δυνατότητες έχει ένα παιδί μιας εύπορης οικογένειας που μένει σε μια πόλη. 
Ο αγώνας για ανοιχτά σχολεία στην επαρχία, για ουσιαστική-δημόσια ενισχυτική διδασκαλία, για δωρεάν εκμάθηση ξένων γλωσσών και μουσικής, θα πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης σε κάθε χωριό. Στην Πάτρα π.χ. όπου την τοπική διοίκηση ασκεί η Λαϊκή Συσπείρωση, ο Δήμος έχει έρθει σε συνεννόηση με τους φροντιστηριούχους για να καλύπτει τα έξοδα εκμάθησης ξένων γλωσσών. Είναι ένα μέτρο, το οποίο ανακουφίζει σε μεγάλο βαθμό το πορτοφόλι της οικογένειας. 
Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι καλές σπουδές στους νέους φοιτητές και ιδίως σε εκείνους που έλκουν την καταγωγή τους από τη Γορτυνία, με την επισήμανση ότι εκτός από τις φοιτητικές εκδρομές στη Μύκονο και την Αράχωβα, υπάρχει και κάτι άλλο πιο ουσιαστικό που αξίζει κανείς να το ανακαλύψει: είναι ο οργανωμένος αγώνας για ένα καλύτερο αύριο στη μόρφωση και τη ζωή.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης

Οικονομολόγος
1/9/2018
~~~~~~~~~~~

Σχόλια
  Πάνος Αϊβαλής Όταν λέμε δημόσια παιδεία θα έπρεπε να μπορούν και τα παιδιά που οι γονείς τους όντως έχουν οικονομική δυσκολία να μπορούν να φοιτήσουν διαμένοντας σε φοιτητικές εστίες και να σιτίζονται εκεί; Ένα σκασμό φόρους πληρώνουμε κάθε χρόνο και όλο τον χρόνο έμμεσα, απαιτούμε ως πολίτες και φορολογούμενοι από το κράτος όπως μεριμνήσει τώρα για την δημιουργία φοιτητικών εστιών για την στέγαση και σίτιση των νέων εισερχόμενων φοιτητών.... σε όλες τις πόλεις που λειτουργούν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το σύνθημα μιας άλλης εποχής είναι και σημερινό..... ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τελευταίες Ειδήσεις