.....................Σελίδα για την εκπαίδευση, την παιδεία, τον πολιτισμό, την λαογραφία............
..................................................................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με τον όρο παιδεία εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή , την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού. Στη φράση εγκύκλια παιδεία η λέξη παιδεία χρησιμοποιείται με την εξής σημασία: «Ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων, που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με τη διδασκαλία και συνεπώς να αποτελούν το αντικείμενο της παιδείας».

Σύμφωνα με την κοινωνιολογική προσέγγιση του όρου, "παιδεία" ορίζουμε τη μετάφραση των πολιτιστικών στοιχείων, ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια και η διάρκεια του συστήματος στο πολιτιστικό επίπεδο που έχει επιτευχθεί απ' την προηγούμενη γενιά και ώστε να μην υπάρχει η πιθανότητα παλινδρόμησης σε παλαιότερα στάδια............. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Λιθο-γραφίες-gr: Εκδήλωση παρουσίαση της έκδοσης του συλλογικού τόμου "Κράτη και πολίτες. Κοινότητα, ταυτότητα, διαφορετικότητα" με την επιστ. επιμέλεια των Γκόλφω Μαγγίνη & Ελένη Λεοντσίνη, από τις εκδόσεις ΣΜΙΛΗ

Λιθο-γραφίες-gr: Εκδήλωση παρουσίαση της έκδοσης του συλλογικού τόμ...:


 Πρόσκληση: ΚΡΑΤΗ & ΠΟΛΙΤΕΣ

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι,
Θα ήταν ιδιαίτερη χαρά να μας τιμήσετε με την παρουσία σας στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι εκδόσεις ΣΜΙΛΗ με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του συλλογικού τόμουΚράτη και πολίτες. Κοινότητα, ταυτότητα, διαφορετικότητα με την επιστ. επιμέλεια των Γκόλφω Μαγγίνη & Ελένη Λεοντσίνη. Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016 και ώρα 7.30 στο Arthens (Αιόλου 77 και Ευριπίδου γωνία).
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι καθηγητές Χαράλαμπος Μπαμπούνης και Παναγιώτης Νούτσος και ο Δρ. Γιώργος Σιακαντάρης. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο αναπλ. καθηγητής Αντώνης Χατζημωυσής.
Κατά την παρουσίαση θα μιλήσουν και δύο εκ των συγγραφέων του συλλογικού τόμου, οι καθηγητές Andrius Bielskis και Κώστας Δουζίνας.
Επισυνάπτεται η πρόσκληση των εκδόσεων ΣΜΙΛΗ και το δελτίο Τύπου.
Με εκτίμηση,
Ελένη Λεοντσίνη
Γκόλφω Μαγγίνη.



H έκφραση "κάθε πέρσι και καλύτερα" βρίσκει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα την καλύτερη εφαρμογή της


Είμαι απόφοιτος φιλοσοφικής σχολής, αρχαιολόγος και πατέρας δύο παιδιών που τελειώνοΥν φέτος την τρίτη δημοτικού. Παρακολουθώ τα της παιδείας επί τουλάχιστον τέσΣερις δεκαετίες, για να διαπιστώσω μόνο ότι η έκφραση "κάθε πέρσι και καλύτερα" βρίσκει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα την καλύτερη εφαρμογή της. Μετά από πολλές ημέρες και επίμονες προσπάθειες κατέληξα ότι είναι αδύνατον να πληροφορηθώ με τεκμηριωμένο και έγκυρο τρόπο το τί πρόκειται να συμβεί στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο άμεσο μέλλον. Αν υπάρχει πρόθεση πληροφόρησής μου, δεν γνωρίζω ποιος την έχει. 
Όλοι οι παράγοντες, εκουσίως ή μη, συμβάλλουν στη συσκότιση και την μέχρι γελοιότητας αντιφατικότητα και αναξιοπιστία. Δεν γνωρίζω τί προτείνεται, τί είναι επίσημο, τί είναι πρόταση, τί απλή σκέψη, τί θα εφαρμοστεί. Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό οι προτάσεις φτάνουν χωρίς αλλοίωση μέχρι τους ενδιαφερομένους, δηλαδή τα παιδιά, τους διδάσκοντες και τους γονείς. Δεν γνωρίζω ποια μέσα κάνουν κριτική, ποια κάνουν έρευνα, ποια τρολάρουν και ποια εκμεταλλεύονται τη λεπτότητα του θέματος για μικροκομματικό όφελος. 
Καθημερινά διαβάζω πέντε εκδοχές για κάθε θέμα, είτε άπτεται του προγράμματος είτε του ωραρίου είτε του ολοήμερου είτε των αρχαίων κ.ο.κ. Ο Τύπος και τα ΜΜΕ γενικώς, από την Αυγή ως την Καθημερινή, από το Πρώτο Θέμα ώς τον Ριζοσπάστη, από τους πιο σοβαρούς ως τους κατά τεκμήριο γελοίους, επιτείνουν το πρόβλημα με τις αντιφατικές "έγκυρες" πληροφορίες τους. 
Οι εν FB φίλοι και "φίλοι" δύσκολα καταλαβαίνεις αν ασκούν κριτική, αν τρολλάρουν , αν κάνουν πλάκα ή αν θέλουν να εκφέρουν άποψη. Και κάποια σατιρικά μπλογκ εκλαμβάνονται σκοπίμως ως σοβαρά. Οι πολιτικοί, βουλευτές και υπουργοί, με τις δηλώσεις τους δίνουν τη χαριστική βολή. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι η αλήθεια θα φανεί εκ του αποτελέσματος, όταν είτε θα είναι αργά είτε η όποια προσπάθεια θα έχει ακυρωθεί εν τω γεννάσθαι. Αν ισχύει. 
Ως πατέρας, λοιπόν, ένα μόνο έχω να πω: 
ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΝΑ Γ.....!

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Κυπριακή Εκπαίδευση: Τα Μεγάλα Προβλήματα της.

 Του Ανδρέα Δημητρίου

educationdemetriou1
Συχνά επισημαίνεται από κάποιους ότι η εκπαίδευση μας είναι υπό κατάρρευση. 
Όντως είναι;
Αν όχι είναι καλή ή η καλύτερη που θα μπορούσαμε να έχουμε; Τα ερωτήματα αυτά δεν ταυτίζονται. Αφενός, δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι η Κυπριακή εκπαίδευση είναι υπό κατάρρευση. Επίσης, έχοντας κατά καιρούς παρακολουθήσει τη συζήτηση για την εκπαίδευση στην Ευρώπη αλλά και αλλού, δεν θεωρώ ότι είναι χειρότερη από την εκπαίδευση των πλείστων χωρών. Η εκπαίδευση μας εκπαιδεύει τους πάντες με στοιχειώδη επάρκεια. Η εκπαίδευση αυτή δεν πρέπει να συγκρίνεται, με νοσταλγική διάθεση, με την εκπαίδευση των δικών μας μαθητικών χρόνων που ήταν επιλεκτική εκπαίδευση για λίγους. Άλλωστε οι κοινωνίες για τις οποίες εκπαιδεύονται οι μαθητές του σήμερα ελάχιστη ομοιότητα έχουν με τις κοινωνίες για τις οποίες εκπαιδεύτηκε η γενιά μας. Σκεφτείτε ότι ένας μαθητής που θα αρχίσει φέτος το δημοτικό θα είναι 50 χρόνων το έτος 2060. Ουδεμία χώρα έχει σχέδια για τις ανάγκες αυτής της εποχής!
Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύω ότι η δική μας εκπαίδευση ούτε καλή είναι ούτε και η καλύτερη που θα μπορούσαμε να έχουμε. Στο επίπεδο των οραμάτων, παραμένει ακόμη παγιδευμένη στα προδομένα οράματα της δεκαετίας του πενήντα. Ο εγκλωβισμός αυτός δεν της επιτρέπει να μορφώσει πολίτες αφοσιωμένους στην πολιτεία που τους έλαχε. Έτσι συχνά η ίδια γίνεται η αιτία των μεγάλων αποτυχιών μας και της διαιώνισης των προβλημάτων που προέκυψαν από τα οράματα του 50. Θα αφήσω την ανάλυση του θέματος αυτού για άλλο άρθρο.
Στο επίπεδο της μάθησης, δεν είναι καλή γιατί δεν αίρει τον κάθε μαθητή στο ανώτατο όριο των δυνατοτήτων του. Αφήνει πίσω τους πιο αδύναμους μαθητές και τους μαθητές που χρειάζονται ειδική στήριξη. Εξάλλου, συχνά δεν προσανατολίζει τους μαθητές σε επιλογές που θα ήταν μακροπρόθεσμα οι καλύτερες γι αυτούς. Κι εδώ η παιδεία μας είναι παγιδευμένη στις θεωρίες και της επιταγές των θεωριών του 1960 ως προς κάποια πράγματα (Piaget, Bruner) και των θεωριών του 1980 ως προς άλλα (Gardner, θεωρίες εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας).
Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη αν ικανοποιούνταν μερικές ουσιώδεις προϋποθέσεις:
1. Χρειάζεται μηχανισμούς άμεσης διασύνδεσης με τις επιστήμες μάθησης, οργανικά ενταγμένους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι μηχανισμοί αυτοί πρέπει να λειτουργούν σε δύο επίπεδα: (α) Της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και (β) των μηχανισμών του συστήματος που παρακολουθούν την λειτουργία του, εντοπίζουν αδυναμίες και εισάγουν άμεσα διορθώσεις, όταν εντοπιστούν οι αδυναμίες. Μέχρι σήμερα, το σύστημα παραμένει ερασιτεχνικό. Επιχειρήσαμε, επί των ημερών μου στο Υπουργείο Παιδείας, να δημιουργήσουμε ένα επιστημονικό συμβούλιο που θα εκάλυπτε την ανάγκη αυτή. Το Συμβούλιο υπάρχει ακόμη αλλά ούτε λειτούργησε ούτε λειτουργεί. Προφανώς οι υπάρχοντες διοικητικοί μηχανισμοί είναι ασυμβίβαστοι με την προσέγγιση αυτή. Το ελάχιστο που πρέπει να αλλάξει, είναι ότι το Συμβούλιο πρέπει να έχει εκτελεστικές εξουσίες σε διάφορα επίπεδα. αποτελώντας οργανική δομή του Υπουργείου.
2. Η ποιότητα της εκπαίδευσης των σημερινών εκπαιδευτικών πρέπει να διαφοροποιηθεί μεταξύ δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης. Ως προς τη δημοτική, η δημιουργία των παιδαγωγικών τμημάτων στα πανεπιστήμια ήταν εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση. Εκεί γίνονται δάσκαλοι. Σήμερα βέβαια το επίπεδο φαλκιδεύεται με την ένταξη στο σύστημα πολλών ιδιωτικών πανεπιστημίων. Εκεί το επίπεδο είναι αμφισβητήσιμο από πολλές απόψεις. Ίσως το νέο σύστημα διορισμών να βελτιώσει την κατάσταση ως προς αυτή την αδυναμία.
Ως προς τη μέση εκπαίδευση (ΜΕ), τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα πάσχουν από ένα πολύ βαρύ πρόβλημα: Ουδείς εκπαιδευτικός της ΜΕ εκπαιδεύεται για να γίνει εκπαιδευτικός. Οι λεγόμενες καθηγητικές σχολές των Ελληνικών και των Κυπριακών Πανεπιστημίων παρέχουν σπουδές σε διάφορους κλάδους της επιστήμης (φιλολογία, μαθηματικά, φυσικη, κλπ.) αλλά δεν μορφώνουν εκπαιδευτικούς. Συνεπώς, η ΜΕ ουσιαστικά υπηρετείται από δασκάλους που δεν έμαθαν πως να κάνουν τη δουλειά τους. Το ταλέντο, η καλή θέληση και αφοσίωση, που δεν αμφισβητούνται για πολλούς, και οι επιμορφώσεις είναι κάτι, αλλά δεν εξαλείφουν το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα αναπαράγεται και συντηρείται σε όλα τα επίπεδα του συστήματος: Οι σημερινοί ελλειπώς εκπαιδευμένοι καθηγητές είναι οι διευθυντές, οι επιθεωρητές, οι σύμβουλοι του αύριο. Μια θεραπεία υπάρχει για το πρόβλημα αυτό. Η πολιτεία να απαιτήσει και τα πανεπιστήμια να αναπτύξουν ειδικά προπτυχιακά προγράμματα σπουδών για όλους τους κλάδους που διδάσκονται στη ΜΕ. Οι επιμορφώσεις στην υπηρεσία δεν αρκούν. Η επαγγελματική συγκρότηση κτίζεται στο πρώτο πτυχίο.
Ένα σχόλιο για την κριτική σκέψη: Η συζήτηση γι’αυτήν έχει γίνει σαν την αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου της εκπαίδευσης. Η κριτική σκέψη είναι διαφορετική από ηλικία σε ηλικία. Χωρίς ειδικά εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς η κριτική σκέψη δεν μπορεί να καλλιεργηθεί όπως πρέπει για την κάθε ηλικία και το κάθε γνωστικό επίπεδο και ιδιομορφία. Όσο μεγαλύτερη η ανεπάρκεια της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών τόσο πιο στερεότυπη, κατά τους κανόνες και χωρίς φαντασία θα είναι η εκπαίδευση. Επομένως, χωρίς δραστική αναμόρφωση της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών δεν πρόκειται να έχουμε αποτελεσματική καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, όσο κι αν πολλοί λαϊκίζουν γι αυτήν.
Μπορούμε να πετύχουμε όλους αυτούς τους στόχους δια μιας; Συχνά επιχειρούνται εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Συνήθως μένουν ημιτελείς και μεταίωρες, παρά το ότι αφήνουν συχνά κάποια χρήσιμα μέτρα, γιατί οι θητείες των υπουργών και των κυβερήσεων είναι πολύ μικρότερες από το χρόνο που απαιτείται για να ολοκληρωθούν. Καμιά μεταρρύθμιση μεγάλης πνοής δεν μπορεί να υλοποιηθεί και να αξιολογηθεί σε χρόνο μικρότερο από μια μαθητική γενιά, δηλαδή 12-13 χρόνια (δηλαδή, από την εισαγωγή κάποιου στην προδημοτική μέχρι την αποφοίτησή του από το Λύκειο). Μπορεί αυτό να επιτευχθεί σε αρχαϊκές δημοκρατίες όπως η δική μας όπου όλα υποτάσσονται στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση και τα εθνικά οράματα είναι θωλά και συγκρουόμενα; Αφήνω την απάντηση σε σας.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Θερινά σχολεία Ε.Ε.Φ.

Ένωση Ελλήνων Φυσικών







Αγαπητοί συνάδελφοι,
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η Ένωση Ελλήνων Φυσικών
θα πραγματοποιήσει και φέτος το θεσμό των Θερινών Σχολείων στις εξής περιοχές:
  • Ερέτρια και Γιαννιτσά 23-27 Ιουνίου 2016
  • Κεφαλλονιά 27 Ιουνίου-1 Ιουλίου 2016
  • Θεσσαλονίκη 27 Ιουνίου-1 Ιουλίου 2016
  • Ιστιαία 1-3 Ιουλίου 2016
  • Μεσσήνη 28 Ιουλίου-1 Αυγούστου 2016
  • Αίγινα και Κάλυμνο 25-29 Αυγούστου 2016
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στον ιστότοπό μας
http://eef.gr/enimerosi/1185-fisiki.html




Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΕΦ 
Ένωση Ελλήνων Φυσικών
Γριβαίων 6, 106 80  Αθήνα
τηλ: 210 3635701, fax: 210 3610690
site: www.eef.gr
email: eef.athens@gmail.com

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τελευταίες Ειδήσεις