.....................Σελίδα για την εκπαίδευση, την παιδεία, τον πολιτισμό, την λαογραφία............
..................................................................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με τον όρο παιδεία εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή , την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού. Στη φράση εγκύκλια παιδεία η λέξη παιδεία χρησιμοποιείται με την εξής σημασία: «Ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων, που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με τη διδασκαλία και συνεπώς να αποτελούν το αντικείμενο της παιδείας».

Σύμφωνα με την κοινωνιολογική προσέγγιση του όρου, "παιδεία" ορίζουμε τη μετάφραση των πολιτιστικών στοιχείων, ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια και η διάρκεια του συστήματος στο πολιτιστικό επίπεδο που έχει επιτευχθεί απ' την προηγούμενη γενιά και ώστε να μην υπάρχει η πιθανότητα παλινδρόμησης σε παλαιότερα στάδια............. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Ο μεγάλος παιδαγωγός Π. Φρέιρε αναδεικνύει τον βασικό πυρήνα της αγωγής, την πρώτη ευθύνη του σχολείου

    ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  


Αν το σχολείο δεν κάνει καλύτερο τον άνθρωπο, γιατί υπάρχει;
Egyptian Fellah Woman with her Child, at and by Elisabeth Jerichau-Baumann

Του Νίκου Τσούλια

Τα χρόνια περνάνε μαζί τους και οι δεκαετίες και εμείς στον ίδιο πάντα δρόμο, στον πατημένο δρόμο, που ξέρουμε ότι δεν οδηγεί στην πρόοδο… Γιατί δεν αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο υπάρχει το σχολείο; Έχουμε βρει έναν μόνο σκοπό και το βλέμμα μας είναι μόνιμα εκεί. Δεν στοχαζόμαστε μήπως υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν προβληματιζόμαστε γιατί το σχολείο δεν συνεργεί αποφασιστικά στην πραγματική κοινωνική εξέλιξη. Δεν συζητάμε μήπως κάτι δεν πάει καλά.
Κι όμως το σχολείο έχει στην καταστατική του σύσταση και άλλους σκοπούς και όχι μόνο μια καλή επαγγελματική προοπτική – που και αυτή στους σημερινούς δύσκολους καιρούς είναι στομωμένη. Το σχολείο έχει γεννηθεί για να δίνει σε κάθε κοινωνία ένα μέλλον πιο φωτεινό, μια ζωή καλύτερη. Και το έργο του είναι προσδιορισμένο μέσα από την ιστορία και δεν μπορούμε να καμωνόμαστε ότι δεν το ξέρουμε…

Το σχολείο έχει τρεις βασικές αποστολές.
Να μάθει Γράμματα και να δώσει ως μορφωτική αποστολή στους μαθητές μια ισχυρή Γενική Παιδεία. Να τους εμπνεύσει τη χαρά της γνώσης, έτσι ώστε σε όλη τους τη ζωή να έχουν πάντα ακόρεστη την επιθυμία της μάθησης και της έρευνας. Αλλά αυτή «η "γραμματοσύνη" είναι μια ποιότητα συνείδησης και όχι απλώς κατάκτηση μιας ηθικά ουδέτερης τεχνικής» (Θ. Γέρου).
Να εντάξει παιδιά και νέους στην κοινωνία με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι δημιουργικοί και ενεργοί πολίτες. Να μάθουν να ζουν αρμονικά με σεβασμό στον άλλον, με ανεκτικότητα και αλληλεγγύη. Να αγωνίζονται για το κοινό καλό – ναι υπάρχει… -, για δικαιοσύνη και ελευθερία, για χειραφέτηση και αυτοπραγμάτωση.
Να εξανθρωπίσει το χαρακτήρα τους και να εξευγενίσει τη συμπεριφορά τους. Να τους διαπαιδαγωγήσει σε ένα ανθρωπιστικό αξιακό πεδίο. Να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Να τον ασκήσει με πάθος στην αγάπη.
Το σχολείο δεν υπάρχει για να παρέχει μόνο γνώσεις! Η γνώση από μόνη της δεν οδηγεί σε ξέφωτα. Η βαρβαρότητα σε όλη τη ροή της ιστορίας έχει συνδεθεί με αιχμές της γνώσης. Και μόνο την εξέλιξη των όπλων να εξετάσει κάποιος θα κατανοήσει ότι ένα μεγάλο μέρος της γνώσης εντάχθηκε στον αφανισμό του ανθρώπου. Αλλά και σήμερα ποια είναι πιο κερδοφόρα μαζική επιχείρηση σε παγκόσμια κλίμακα από τη βιομηχανία των όπλων;
Μπορεί το σχολείο από μόνο του να αντιπαλέψει τη βαρβαρότητα; Προφανώς κι όχι. Μπορεί όμως να την αμφισβητήσει και να ρίξει σπόρους μιας ουμανιστικής θεώρησης της ζωής. Μπορεί να καλλιεργήσει ένα σχήμα παιδείας και πολιτισμού, που θα δίνει σε κάθε πολίτη τη δυνατότητα δημιουργικού στοχασμού και κουλτούρας αμφισβήτησης των τόσων και τόσων διακρίσεων που επιβάλλουν οι κάθε λογής μορφές εξουσίας, η αμάθεια και η προκαταλήψεις. Γιατί αν δεν κάνει το έργο αυτό το σχολείο, τότε ποιος;
Μπορεί το σχολείο να διαμορφώσει μια κοινωνία δημοκρατική, πλουραλιστική, ουμανιστική ή πολύ περισσότερο να ανατρέψει την κρατούσα εμπορευματική οργάνωση; Προφανώς όχι! Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι θεωρίες αναπαραγωγής και οι ταξικές αναλύσεις εκτιμούν ότι αναπαράγει την κεφαλαιοκρατική εξουσία, όπως όλοι οι θεσμοί των σύγχρονων κοινωνιών: αστυνομία, ΜΜΕ, φυλακή, κράτος, παραγωγή, διοίκηση κλπ. Αλλά είναι μόνο αυτή η όλη λειτουργία του σχολείου και της εκπαίδευσης; Δεν είναι και θεσμός προαγωγής του ορθολογισμού και των διαφωτιστικών ρευμάτων; Τα Γράμματα και η Μόρφωση δεν είναι πεδία καλλιέργειας της ανεξαρτησίας του πνεύματος; Και αν δεν μπορούν αυτά τα πεδία να αμφισβητήσουν την επικυριαρχία της εξουσίας στον άνθρωπο και να θέσουν βάσεις για μια κοινωνία προόδου, τότε ποιος;
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά στο θέμα μας, μια βαθιά αντιδραστική θέση και πλήρως ανορθολογική προκατάληψη με μερικές ενδεικτικές όψεις: ότι ο καλός άνθρωπος ή είναι υπόθεση της θρησκείας ή είναι μια εξέλιξη που προκύπτει μόνη της ή ότι δεν συμφέρει να είναι είσαι καλός, γιατί θα σε εκμεταλλευτούν. Όλα αυτά είναι εκτιμήσεις εκτός πραγματικότητας.
Ο καλός άνθρωπος – που αγωνίζεται συγκροτημένα και με πάθος για τη συνολική πρόοδο του κοινωνικού του περιβάλλοντος – μπορεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον να βρει και να δημιουργήσει την ομορφιά της ζωής, να διαμορφώσει μια άρτια προσωπικότητα, να γευθεί τις χαρές του κόσμου, να νιώσει την πληρότητα του εαυτού του!
Ο μεγάλος παιδαγωγός Π. Φρέιρε αναδεικνύει τον βασικό πυρήνα της αγωγής, την πρώτη ευθύνη του σχολείου. «Σ’ όλα τα στάδια της απελευθερωτική τους πάλης, οι καταπιεζόμενοι πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως ανθρώπους που αγωνίζονται να κατακτήσουν τον οντολογικό και ιστορικό τους προορισμό και που δεν είναι άλλος από την ολοκλήρωσή τους ως ανθρώπινες υπάρξεις».



________

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Φιλόλογοι: Τα ανθρωπιστικά μαθήματα δέχονται επίθεση

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Αντιδράσεις για την κατάργηση κλασσικών κειμένων από τις προαγωγικές εξετάσεις της Β Λυκείου



Δεν θα περιλαμβάνεται η «Αντιγόνη» και ο «Επιτάφιος Λόγος» του Περικλή στα εξεταζόμενα μαθήματα για τις προαγωγικές εξετάσεις της Β Λυκείου, κάτι που προκαλεί την έντονη αντίδραση των φιλολόγων και μεγάλης μερίδας της εκπαιδευτικής κοινότητας της χώρας.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Α Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων «με θλίψη διαπιστώνουν για άλλη μια φορά οι φιλόλογοι πως δεν έχει τέλος η επίθεση που δέχονται τα ανθρωπιστικά μαθήματα. Μετά από την κατάργηση των Λατινικών και την αποδόμηση της διδασκαλίας της Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έρχεται νέα υπουργική εγκύκλιος η οποία εξαιρεί το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από τα εξεταζόμενα γραπτώς μαθήματα Γενικής Παιδείας στις προαγωγικές εξετάσεις της Β΄ Λυκείου πλαισιώνοντας έτσι με νέα μέτρα την πολιτική της προϊούσας υποβάθμισης των φιλολογικών μαθημάτων».
Και συνεχίζουν οι φιλόλογοι: «Με δεδομένο ότι στη Β΄ Λυκείου διδάσκονται δυο κορυφαία κείμενα, μείζονος μορφωτικής αξίας, η Αντιγόνη και ο Επιτάφιος Λόγος του Περικλέους, καταλαβαίνει κανείς το πώς οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής αντιλαμβάνονται τη γενική παιδεία: χωρισμένη σε δύο ομάδες, οι οποίες σε τελευταία ανάλυση αντιστοιχούν σε διάκριση πρωτευόντων και δευτερευόντων μαθημάτων – σύμφωνα με την παλιά εκπαιδευτική ορολογία. Στη δεύτερη κατατάσσονται, υποβαθμισμένα πλέον στη συνείδηση των μαθητών – καθώς δεν θα περιλαμβάνονται πλέον στα εξεταζόμενα στις προαγωγικές εξετάσεις -τα δύο αυτά εμβληματικά κείμενα, θεμελιώδη για τη διαμόρφωση της συνείδησης του σκεπτόμενου, ενεργού και ευαίσθητου δημοκρατικού πολίτη, ενώ πολύ φοβόμαστε ότι προαναγγέλλεται με τα μέτρα αυτά η ολοσχερής κατάργηση της διδασκαλίας τους».
Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων ζητεί «να σταματήσει επιτέλους αυτή η πολιτική, η οποία πλήττει τις καλύτερες παραδόσεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος —τις ανθρωπιστικές - και, παράλληλα, διογκώνει απερίσκεπτα τις αρνητικές —αυτές που καλλιεργούν την ήσσονα προσπάθεια και αγνοούν την ύψιστη παιδαγωγική αρχή, πως τα αγαθά της παιδείας κόποις κτῶνται και πως η γνώση είναι μόχθος, περιπέτεια και αγώνισμα ελευθερίας».

____________

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Ξεκινούν οι αιτήσεις για τις μετεγγραφές φοιτητών, από την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου και έως τις 19 Οκτωβρίου

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ID 68293126 © Rawpixelimages | Dreamstime.com
09.10.2018,

Από την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου και έως τις 19 Οκτωβρίου θα είναι ανοιχτή η πλατφόρμα για την υποβολή ηλεκτρονικών δηλώσεων για τη μετεγγραφή των φοιτητών.
Οι αιτήσεις αφορούν φοιτητές που δικαιούνται μετεγγραφής βάσει μορίων αλλά και όσοι έχουν αδέλφια προπτυχιακούς φοιτητές, καθώς επίσης και φοιτητές που εισήχθησαν καθ' υπέρβαση του αριθμού εισακτέων στα ΑΕΙ, είτε ως Έλληνες πολίτες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, είτε ως έχοντες κυπριακή καταγωγή για τους οποίους ισχύουν ειδικές διατάξεις μετεγγραφής.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν ηλεκτρονικά την αίτησή τους, μέσω της ειδικής εφαρμογής μετεγγραφών στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://transfer.it.minedu.gov.gr, ή μέσω της ιστοσελίδας του υπουργείου.
Για την είσοδό τους στην ηλεκτρονική εφαρμογή, οι αιτούντες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το όνομα χρήστη (username) και τον κωδικό (password) που τους χορηγήθηκε από τη Γραμματεία της Σχολής ή του Τμήματός τους για τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του Ιδρύματος στο οποίο φοιτούν.
Σύμφωνα με το υπουργείο, τα αποτελέσματα των μετεγγραφών θα ανακοινωθούν λίγες μέρες μετά τη λήξη της σχετικής προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων.

Ακολουθούν η σχετική εγκύκλιος και τα ΦΕΚ


Παρουσίαση του τιμητικού τόμου για τον Ομότιμο Καθηγητή Σήφη Μπουζάκη με τίτλο "Εκπαίδευση και Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση"


George Leontsinis
ΚΥΘΗΡΑ
George Leontsinis

Παρουσίαση του τιμητικού τόμου για τον Ομότιμο Καθηγητή Σήφη Μπουζάκη με τίτλο "Εκπαίδευση και Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση" από την Ελληνική Εταιρεία Ιστορικών της Εκπαίδευσης σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Hellenic American College και τις εκδόσεις Gutenberg ( Επιμελητές: Δ. Φωτεινός, Π. Σιμενή, Ν. Παπαδάκης) , στις 26/7/2017, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι, Αμφιθέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης).

Συμμετοχή μου στον τόμο με άρθρο, που φέρει τον τίτλο: "Ο πανεπιστημιακός ιστορικός και δάσκαλος", Gutenberg, Αθήνα 2017, σ. 267- 279.

Βλ. https://www.academia.edu/…/%CE%9F_%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Η Κυβέρνηση ενισχύει την Ανασφάλιστη εργασία και τιμωρεί τους ανήλικους ανασφάλιστους μαθητές

    ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ   



της Γιώτας Ιωαννίδου, (μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ, Παρεμβάσεις ΔΕ)

Χαμηλού επιπέδου αντιπαράθεση εντυπώσεων ξεκίνησε το Υπουργείο Παιδείας με την ΟΛΜΕ, με αφορμή το θέμα των εγγραφών των ανήλικων, εργαζόμενων μαθητών στα Εσπερινά Γυμνάσια και Λύκεια. Το δελτίο τύπου του Υπουργείο Παιδείας, όπου η ομοσπονδία των καθηγητών κατηγορείται ότι «ζητά εγγράφως και δημοσίως την προστασία της αδήλωτης εργασίας» είναι απαράδεκτα προκλητικό.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μέχρι σήμερα οι εγγραφές στα εσπερινά σχολεία γίνονταν με προσκόμιση απλής βεβαίωσης εργοδότη. Όμως με βάση Υπουργική απόφαση του φετινού Αυγούστου ( ΦΕΚ 3674/28-08-2018), η κυβέρνηση ζητά από τους ανήλικους μαθητές ένσημα για να φοιτήσουν σε εσπερινό σχολείο. Πιο συγκεκριμένα απαιτεί από αυτούς να προσκομίσουν αντίγραφο του βιβλιαρίου εργασίας και εκτύπωση από το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» που να προκύπτει η σχέση εξαρτημένης εργασίας, ιδιωτικού δικαίου. Αυτό στις σημερινές συνθήκες όπου η ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία θριαμβεύει (χάρις στην κυβερνητική πολιτική), οδηγεί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τοπικών ΕΛΜΕ, τα εσπερινά σχολεία να χάνουν μέχρι και το ένα τρίτο της μαθητικής τους δύναμης. Με αυτή την έννοια ζήτησε την απόσυρση των διατάξεων της Υπουργικής Απόφασης. Η επίκληση του επιχειρήματος του Υπουργείου Παιδείας στις συναντήσεις με το ΔΣ της ΟΛΜΕ, ότι τις ευνοϊκές ρυθμίσεις των εσπερινών σχολείων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιδίωξαν να τις εκμεταλλευτούν υψηλόβαθμοι υπάλληλοι ή γιατροί και δικηγόροι μεταγράφοντας τα παιδιά τους από το πρωινό σχολείο στο εσπερινό, θυμίζει τη λογική «πονάει δάχτυλο, κόψει χέρι». Επίσης, εκπαιδευτικά σωματεία και φορείς επεσήμαναν ότι οι διατάξεις αυτές δεν αντιμετωπίζουν ούτε το συγκεκριμένο πρόβλημα μιας και «τα πλουσιόπαιδα» μπορούν να εξασφαλίσουν και βιβλιάριο εργασίας και ένσημα. Αντίθετα, τα παιδιά της εργατικής τάξης που παλεύουν για το μεροκάματο της επιβίωσης δουλεύουν τις περισσότερες φορές ανασφάλιστοι και αδήλωτοι κάτω από το φόβο της απόλυσης. Φρόντισε γι αυτό και η τωρινή κυβέρνηση.

Γιατί όμως το Υπουργείο Παιδείας, αντί σε αυτή την πρόταση των εκπαιδευτικών να αναγνωρίσει την αγωνία τους να συμπαρασταθούν στους μαθητές τους και να εξασφαλίσουν τα μορφωτικά τους δικαιώματα, να παλέψουν ενάντια στον αποκλεισμό των αποκλεισμένων, τους κατηγορούν για υπεράσπιση της αδήλωτης εργασίας; Δεν πρόκειται μόνο για φτηνό συνδικαλισμό στα πλαίσια της αντιπαράθεσης που ωριμάζει, με αφορμή τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές στο Λύκειο και την εκπαίδευση ευρύτερα. Υπάρχει κάτι πιο σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Πρόκειται για μια τουλάχιστον υποκριτική στάση στις πολλαπλές ταξικές διαμάχες ανάμεσα στον δυνατό (π.χ. εργοδότη) και στον αδύνατο (π.χ. εργαζόμενο). Αντί το κράτος να παίζει το ρόλο διαμόρφωσης συνθηκών ενίσχυσης του αδύνατου, παίζει το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου που στα λόγια υπερασπίζεται το δεύτερο ενώ ανοίγει το δρόμο για τον πρώτο. Αυτή η λογική από τη μια μεριά τιμωρεί τον ανήλικο μαθητή με αποκλεισμό από το σχολείο, καταλογίζοντας του το φταίξιμο που δεν βρίσκει δουλειά με ένσημα και που δεν καταγγέλλει τον εργοδότη του όταν δεν τον δηλώνει. Με τον ίδιο τρόπο που κατηγορεί τους ανέργους για την ανεργία, τους μπλοκάκηδες για τη μη δήλωση εξαρτημένης εργασίας, τους μετανάστες για τον πόλεμο κ.ο.κ.

Από την άλλη μεριά, το κράτος ενισχύει πολλαπλά τους δυνατούς άμεσα και έμμεσα. Πάλι το φετινό Αύγουστο η κυβέρνηση με Υπουργική απόφαση (Υ.Α. 43614/996/09-08-2018 για εφαρμογή του ν. 4554) έδωσε εκπτώσεις έως και 70% στις επιχειρήσεις που «πιάνονται» με ανασφάλιστους εργαζόμενους. Με πρόσχημα τη διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των ανασφάλιστων εργαζόμενων, η κυβέρνηση δίνει στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να μην πληρώσουν πρόστιμα, εισφορές κλπ αν προσλάβουν τον εργαζόμενο κανονικά για ορισμένο χρονικό διάστημα , ένα χρόνο το μέγιστο. Δηλαδή τους λέει να ξεζουμίζουν τους μισθωτούς ελεύθερα κλέβοντας μισθό, ένσημα, δώρα, άδειες, ασφάλιση, εφορία κλπ και αν αποκαλυφθούν θα τη γλυτώνουν εύκολα. Την ίδια περίοδο οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αποδυναμώνονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρο το 2017 από το ΣΕΠΕ και τον ΕΦΚΑ, μόνο το 12,5% των επιχειρήσεων ελέγχθηκαν (στοιχεία επιχειρησιακού σχεδίου Άρτεμις). Ταυτόχρονα η εργατική νομοθεσία απορρυθμίζεται συνέχεια και έχει καταντήσει πουκάμισο αδειανό μπροστά στον ευγενή στόχο μείωσης του εργατικού κόστους για τη δημιουργία «φιλικού περιβάλλοντος επενδύσεων», βασικό πυλώνα του οράματος του πρωθυπουργού, όπως αποτυπώθηκε στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Η κυβέρνηση και το κράτος αναπαράγει μια θάλασσα ανεργίας – μισοεργασίας, ελαστικών μορφών απασχόλησης μικρής χρονικής διάρκειας σε βάρος της μόνιμης, σταθερής εργασίας που αποτελούν την καλύτερη βάση για τη διαιώνιση της ανασφάλιστης εργασίας.

Δε δικαιούται λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να απαιτεί από ένα παιδί που μάλιστα ζει σε δυσμενέστερους όρους σήμερα κάτι που η κυβέρνησή του αδυνατεί ή δεν θέλει να εξασφαλίσει και μάλιστα με ποινή την έξοδό του από το σχολείο. Σε μια περίοδο μάλιστα προελαύνουσας φτώχειας, που η προσέλκυση νέων στη συνέχιση της εκπαίδευσης, που ζουν «μια ζωή σε σύγχυση, που έχουν ταραχτεί οι ευθείες γραμμές της κανονικότητας τους» λόγω πολλαπλών προβλημάτων (κρίση, προσφυγιά, παραβατικότητα κλπ) είναι όσο ποτέ αναγκαία.
Ειδικότερα στην περίπτωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είναι η πρώτη φορά που επιδιώκει με αριστερή φρασεολογία να καλύψει μια τακτική περιορισμού κοινωνικών δικαιωμάτων. Αλλά αυτό είναι δικό της πρόβλημα επιβίωσης κι όχι των εκπαιδευτικών.
Πρόβλημα του εκπαιδευτικού κινήματος είναι να εξασφαλίσει με τον αγώνα του όλα τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο. Και να εγγράφονται και να στηρίζονται και να αποφοιτούν. Κι όχι να κλείνουν τα τμήματά τους και τα σχολειά τους , αναγκάζοντάς τα να εγκαταλείπουν.
Χρέος του εκπαιδευτικού κινήματος είναι να σπάσει την αντιλαική – αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και να διεκδικήσει ενισχυτικά μέτρα ώστε το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών να γίνεται πράξη ανεξάρτητα από την οικονομική τους δυνατότητα. Με εξασφάλιση κρατικής στέγης, τροφής και λοιπών συνθηκών τα φτωχά παιδιά να μορφώνονται χωρίς να αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα δεκαοκτώ τους.
Χρέος δε των δασκάλων είναι να μάθουν στα παιδιά και τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και τη δουλειά, στην κοινωνία και τον πλούτο της και να τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους ότι μπορούν και πρέπει να τα διεκδικήσουν. Γι αυτό θα κάνουν ότι μπορούν για να τα έχουν μέσα στο σχολείο.

____________
Από selidodeiktis

Χίλιοι πεντακόσιοι (1500) "γονείς" Δε θέλουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία της Χίου: Α-πάνθρωποι, ά-καρδοι, ά-σπλαχνοι, ά-πονοι, α-νάλγητοι, ...

  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ    



"Ο Ανθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση" 
                                                                                                                Αντρε Μπρετον
               Της Τ. Γ.
Άλλη μια είδηση έρχεται σήμερα, που πληγώνει, εξοργίζει, προβληματίζει... 
Χίλιοι πεντακόσιοι (1500) ανώνυμοι γονείς και κηδεμόνες μαθητών από σχολεία της Χίου, με εξώδικο που έστειλαν σε διάφορους φορείς της εκπαίδευσης, τάσσονται κατά της εκπαίδευσης προσφυγόπουλων και της λειτουργίας των δομών υποδοχής και εκπαίδευσης (Δ.Ε.Υ.Π.) σε πέντε σχολεία του νησιού.


Α-πάνθρωποι, ά-καρδοι, ά-σπλαχνοι, ά-πονοι, α-νάλγητοι, α-νήλεοι, α-λύπητοι, ά-στοργοι, α-παίδευτοι, α-νώνυμοι α-νθρωποφάγοι το μόνο που μπορούν να διδάξουν στα παιδιά τους, το στερητικό -α...
Κείνο που την πραγματική παιδεία εμποδίζει, καθιστώντας βασανισμένα παιδιά, αδηφάγα βορά στην αδικία και την απανθρωπιά...
Και όντας το παράδειγμα, η βάση της μάθησης, αλίμονο στα παιδιά τους, αλίμονο στο κόσμο μας.

___________

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Ο δεκάλογος της θεωρίας της Maria Montessori

   Εκπαίδευση - Παιδεία    
montessori_435605854
Η Maria Montessori είναι η γυναίκα που δίδαξε στα παιδιά την αγάπη για τη μάθηση και στους μεγάλους την αγάπη για το κάθε παιδί.
  1.  Μην αγγίζετε ένα παιδί παρά τη θέληση του.
  2.  Μην μιλάτε με άσχημο τρόπο σε ένα παιδί και μην χρησιμοποιείτε άσχημα λόγια όταν αναφέρεστε σε αυτό κατά την απουσία του.
  3.  Επικεντρωθείτε στο να ενισχύσετε και να βοηθήσετε να αναπτυχθούν τα θετικά στοιχεία και οι υπάρχουσες ικανότητες του παιδιού ώστε να μην αφήνουν χώρο για το ”κακό”.
  4.  Βοηθήστε το να συμμετέχει ενεργά στην προετοιμασία του περιβάλλοντος μάθησης. Αφιερώστε σχολαστική και συνεχή φροντίδα σε αυτό. Βοηθήστε το παιδί να συνάψει εποικοδομητική σχέση με το περιβάλλον του. Δείξτε του το περιβάλλον μέσα στο οποίο κρύβονται τα μέσα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη του και υποδείξετε του την κατάλληλη χρήση τους.
  5.  Να είστε πάντα έτοιμοι να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα ενός παιδιού που έχει την ανάγκη σας και πάντα να ακούτε και να απαντάτε στο παιδί που σας απευθύνεται.
  6.  Σεβαστείτε το παιδί που κάνει κάτι λάθος και μπορεί αργότερα να εντοπίσει μόνο του το λάθος και να διορθωθεί, αλλά να διακόψετε άμεσα και ρητά κάθε καταχρηστική χρήση του περιβάλλοντος και κάθε κίνηση που μπορεί να θέτει σε κίνδυνο το παιδί,το περιβάλλον του ή τους άλλους.
  7.  Σεβαστείτε το παιδί τη στιγμή που ξεκουράζεται ή τη στιγμή που παρακολουθεί άλλους να εργάζονται ή όταν συλλογίζεται τι έχει κάνει ή τι θέλει να κάνει. Μην το κατευθύνετε ούτε να το αναγκάζετε σε άλλες μορφές δραστηριοτήτων.
  8.  Βοηθήστε το παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιας δραστηριότητας και δεν μπορεί να βρει τι θέλει να κάνει.
  9.  Να είστε ακούραστοι στο να επαναλαμβάνετε αυτό που θέλετε στο παιδί που αρνήθηκε λίγο νωρίτερα να σας ακούσει, να βοηθάτε το παιδί να αποκτήσει ό, τι δεν έχει ακόμη κατακτήσει και να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες του. Κάνετε το δημιουργώντας το μαθησιακό περιβάλλον με φροντίδα, εξοπλισμένοι με αυτοσυγκράτηση και σιωπή, χρησιμοποιώντας ήπια λόγια και γεμάτη αγάπη παρουσία. Κάνετε αισθητή την παρουσία σας στο παιδί που βρίσκεται σε αναζήτηση και αποστασιοποιηθείτε από το παιδί που έχει βρει τις απαντήσεις του.
  10.  Πάντα να συμπεριφέρεστε στο παιδί χρησιμοποιώντας τους καλύτερους τρόπους σας και να του προσφέρετε τον καλύτερο εαυτό σας .
~~~~~~~~~~~
drmontes
Η Maria Montessori (1870-1952) σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και έγινε η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ιταλία! Κατά τη διάρκεια της πρακτικής της στην Ιατρική, οι κλινικές παρατηρήσεις της την οδήγησαν στο να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά μαθαίνουν.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά κατασκευάζουν αυτά που θα μάθουν από ότι υπάρχει στο περιβάλλον τους. Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές της στην παιδαγωγική, την πειραματική ψυχολογία και την ανθρωπολογία.Έδωσε διαλέξεις για εκπαιδευτικές μεθόδους που αφορούν σε παιδιά που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Το 1907 εγκαινιάστηκε το “Casa de Bambini”. Ήταν το πρώτο σπίτι στη συνοικία San Lorenzo της Ρώμης και έγινε η πηγή της μεθόδου Montessori για τους εκπαιδευτικούς.
Το 1911 φεύγει από τον κλάδο της Ιατρικής και ασχολείται με το εκπαιδευτικό έργο. Το 1913 ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και η σύζυγός του Mαμπέλ εγκαινίασαν τoν Μορφωτικό Σύλλογο Μontessori (Montessori Educational Association) στην Ουάσινγκτον. Εισέρχεται στον κόσμο της Παιδαγωγικής μια νέα μέθοδος, στην οποία τα υλικά είναι κύρια πηγή μάθησης κατά την προσχολική περίοδο.
Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην προώθηση της πρωτοβουλίας και την ανταπόκριση του παιδιού με τη χρήση ενός ειδικά σχεδιασμένου εκπαιδευτικού υλικού. Το παιδί πρέπει να μαθαίνει σύμφωνα με το δικό του ρυθμό και έτσι να ανακαλύπτει τη γνώση.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Σχολεία εναλλακτικής εκπαίδευσης: ουτοπία ή μοντέρνα οπτική;

  ΚΟΙΝΩΝΙΑ    

Σχολεία εναλλακτικής εκπαίδευσης: ουτοπία ή μοντέρνα οπτική; Αν και η «Δημοκρατική Παιδεία», ως παιδαγωγική προσέγγιση, δεν εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, ωστόσο έχει αρχίσει να συζητιέται και να προβληματίζει



 γράφει η ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ 24.9.2018 *

 Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. 

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ιδιαίτερα έντονο ενδιαφέρον από νέους γονείς γύρω από διαφορετικά και εναλλακτικά μοντέλα εκπαίδευσης για τα παιδιά τους. Υποθέτω πως αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι μια καλύτερη ποιότητα ζωής και εκπαίδευσης και μια πιο ουσιαστική μαθησιακή εμπειρία για τη νέα γενιά. Πρόσφατα επισκέφθηκα το Κτήμα Σταγόνες στη Βλαχιά Ευβοίας όπου ζουν τέσσερις οικογένειες νέων ανθρώπων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζωή στα αστικά κέντρα και να μετακομίσουν στην περιφέρεια, καλλιεργώντας με τη φυσική καλλιέργεια και χτίζοντας σπίτια με τη φυσική δόμηση. 


 Πάνω στην κουβέντα -όλοι τους νέοι γονείς- μου εξηγούσαν πώς ήρθαν αντιμέτωποι με τους περιορισμούς που θέτει το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, όπως επίσης και με τα προβλήματα λόγω της υποστελέχωσης των σχολείων, ιδιαίτερα αυτών της περιφέρειας. Από εκείνους ήταν που άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «δημοκρατική παιδεία», κάτι που μέχρι τότε αγνοούσα, και αυτόματα μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Η δημοκρατική παιδεία δεν έχει ένα μοναδικό, αντικειμενικό νόημα. Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται συχνά από δασκάλους, ακαδημαϊκούς, παιδαγωγούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ο οποίος εμπεριέχει πολλές διαφορετικές έννοιες, λογικές, κατανοήσεις και πρακτικές. Η δημοκρατική παιδεία δεν έχει ένα μοναδικό, αντικειμενικό νόημα. Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται συχνά από δασκάλους, ακαδημαϊκούς, παιδαγωγούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ο οποίος εμπεριέχει πολλές διαφορετικές έννοιες, λογικές, κατανοήσεις και πρακτικές. 
 Στην ουσία του είναι ένα διεθνές κίνημα το οποίο προτείνει μια διαδικασία στην οποία δάσκαλοι και μαθητές συνεργάζονται με σκοπό να φτιάξουν εκ νέου το πρόγραμμα σπουδών και τη διδακτέα ύλη, ώστε να περιλαμβάνουν τον καθένα. Ακούγεται ουτοπικό, σωστά; Ίσως και να είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, όμως ακούγεται και πολύ δίκαιο και λογικό: θα έπρεπε να έχουν φωνή όλοι εκείνοι που είναι μέσα στην τάξη (και κυρίως οι μαθητές). Ψάχνοντας λίγο καιρό αργότερα, έμαθα πως το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκε το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη Δημοκρατική Παιδεία στην Κρήτη κι έτσι απευθύνθηκα στα μέλη αυτής της κοινότητας (γονείς, εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς και λοιπούς επαγγελματίες) για να μάθω περισσότερα. 
 Το καθεστώς καταναγκασμού στη μάθηση αποδυναμώνει τους μαθητές, μειώνοντας τη φυσική ώθηση προς την έρευνα. «Όταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το EUDEC Greece, το Ελληνικό Παράρτημα της EUDEC (European Democratic Education Community / Ευρωπαϊκή Κοινότητα για τη Δημοκρατική Παιδεία) σπάγαμε τα κεφάλια μας για μήνες. Είχαμε χαθεί στη μετάφραση. "Democratic Education". Η λέξη "δημοκρατική" κουβαλάει τόσο βαρύ φορτίο ενώ ταυτόχρονα πρόκειται πλέον για μια έννοια τόσο σχετική. Κι από την άλλη η "εκπαίδευση". Αυτή κι αν έχει στους ώμους της έννοιες και αναφορές που δεν αναλογούν σε αυτό που εννοούμε! 
 Η Ζωή Βαλέρη »Καταλήξαμε να διατηρήσουμε στην ελληνική ορολογία μας το "δημοκρατική", με την ψυχή στο στόμα και με τη στερνή ελπίδα να μπορέσει το εγχείρημα να δώσει πίσω στη λέξη την ουσία της. »Από την άλλη όμως επιλέξαμε την "παιδεία" αντί της "εκπαίδευσης" διότι αποφασίσαμε ότι θα είναι έως και αδύνατον να ξεφύγουμε από τις σημασιολογικές παραδόσεις και τους νοητικούς και συναισθηματικούς εγκλεισμούς που φέρει, ενώ με την "παιδεία" μπορούμε να αναφερθούμε σε κάτι πολύ πιο ευρύ που αφορά την εξέλιξη του ατόμου σε όλα του τα επίπεδα και σε όλες τις πτυχές του βίου» εξηγεί η Ζωή Βαλέρη, ένα από τα μέλη της EUDEC στη χώρα μας, θέλοντας να δώσει τον τόνο στον τρόπο που προσεγγίζεται το θέμα από την αρχή. 
 Είναι σημαντικό να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως ο όρος «Δημοκρατική Παιδεία» αναφέρεται σε παιδαγωγική προσέγγιση που υπάρχει μόνο εκτός Ελλάδος. «Παρότι οι λέξεις μπορεί να μας φαίνονται οικίες και εύκολα κατανοητές, σημαίνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που τριγυρνάει στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς, όταν τον ακούμε. Η Δημοκρατική Παιδεία είναι υπάρχουσα διεθνής εκπαιδευτική δομή εδώ και πάνω από εκατό χρόνια, η οποία, μέχρι τώρα, τίποτα δεν είχε να κάνει με την Ελλάδα, ούτε τη νέα ούτε την αρχαία, και είναι βασισμένη στην ισονομία». Τα παιδιά είναι περίεργα, θέλουν να μάθουν! Αυτή τη στιγμή, λειτουργούν περίπου 1.000 σχολεία που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικά σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν από τις αρχές του 20ού αιώνα. 
 Η αρχή έγινε στην Αγγλία από το σχολείο Σάμερχιλ (Summerhill), το πιο γνωστό και ιστορικό σχολείο, η πρώτη δημοκρατία των παιδιών, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί ως δημοκρατικό οικοτροφείο, όπου τα μαθήματα ήταν προαιρετικά. Άλλο ένα πολύ γνωστό σχολείο, το Σάντμπερι Βάλεϊ (Sudbury Valley School), ξεκίνησε να λειτουργεί το 1968 στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α., ως «κανονικό» σχολείο. Δίχως συγκεκριμένη διδακτέα ύλη ή υποχρεωτικό πρόγραμμα μάθησης, βαθμολόγηση ή άλλου είδους δομές που συναντά κανείς συνήθως στα σχολεία, το Σάντμπερι Βάλεϊ έγινε ακόμη μία ριζοσπαστική επιλογή. Παραδείγματα κι άλλων δημοσίων δημοκρατικών σχολείων υπάρχουν στο Ισραήλ και στη Βραζιλία. Τους ρωτάω ποια είναι τα σημαντικότερα σημεία με τα οποία διαφωνούν σε σχέση με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. 
Δεν τίθεται θέμα διαφωνίας σε κάτι, λένε κατηγορηματικά. «Η πρότασή μας αφορά το να πάμε τα εκπαιδευτικά πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Δεν μπορεί η κοινωνία να αλλάζει και το σχολείο να μένει πίσω. Από το κτιριακό κομμάτι ως το αναλυτικό πρόγραμμα και από τα βιβλία ως τις εισαγωγικές εξετάσεις, το σημερινό ελληνικό σχολείο μπορεί να βελτιωθεί, κανείς δεν το αρνείται. 
Στο πλαίσιο αυτής της βελτίωσης τοποθετούμαστε. Στην αναγνώριση των ανήλικων ως ισότιμα μέλη της σχολικής κοινότητας και του δικαιώματός τους να έχουν λόγο στα θέματα που τα αφορούν». Αυτή τη στιγμή, λειτουργούν περίπου 1.000 σχολεία που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικά σε όλο τον κόσμο. Μου εξηγούν πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν τα σχολεία ήταν πιο ανθρώπινα στοχεύοντας πρώτα στη μάθηση και μετά στη γνώση. Όλα γυρνάνε γύρω από τον σεβασμό στην άποψη του μαθητή και τον χαρακτήρα του. Να μάθουν τα παιδιά να εκφράζουν τα «θέλω» τους και να αποφασίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Η τεράστια ύλη που καλύπτεται στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα περιορίζει τα παιδιά αλλά και τους εκπαιδευτικούς από το να είναι δημιουργικοί. Η δημοκρατική παιδεία μοιάζει να ξαναθέτει το ερώτημα: τι θεωρούμε σημαντικό να μαθαίνει το παιδί στο σχολείο και πώς. «Όλοι μαθαίνουμε όταν μας ενδιαφέρει κάτι. Συχνά συμπεριφερόμαστε στα παιδιά σαν να είναι άβουλα πλάσματα χωρίς ενδιαφέροντα, φαντασία και δίψα για γνώσεις. 
Ποιοι; Τα παιδιά! Από την δεκαετία του 40, μας λένε ψυχολόγοι και ερευνητές όπως ο Harry Harlow πως το μεγαλύτερο κίνητρο για την εκμάθηση είναι η ίδια η χαρά της ανακάλυψης. »Τα παιδιά είναι περίεργα, θέλουν να μάθουν! 
Γιατί το ένα, πώς το άλλο; Με ενθουσιασμό παρουσιάζουν κάτι, όταν το ερεύνησαν μόνα τους και εξηγούν τι ανακάλυψαν, με χαρά και υπερηφάνεια μοιράζονται τα επιτεύγματά τους με τον περίγυρό τους. »Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. Στιγμιότυπο από το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη Δημοκρατική Παιδεία που διοργανώθηκε το καλοκαίρι στην Κρήτη. »Χρειάζονται ένα περιβάλλον που θα τα βοηθήσει να αναπτυχθούν στα ψηφιακά μέσα, στην κοινωνική, πολιτιστική και συναισθηματική ευφυΐα, στην αυτογνωσία και στην έννοια του σκοπού τους. »Οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν χρειάζονται ενδυνάμωση. Χρειάζονται ελευθερία να είναι ο υπέροχος εαυτός τους. »Το καθεστώς καταναγκασμού στη μάθηση αποδυναμώνει τους μαθητές, μειώνοντας τη φυσική ώθηση προς την έρευνα. Η μη συμπεριληπτική τακτική που συνήθως ακολουθείται σχετικά με τον σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και στα ειδικά ενδιαφέροντα, στις κλίσεις και στην προσωπικότητα των παιδιών, επίσης. 
 Τα παιδιά του σήμερα θα χρειαστεί να ζήσουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζουμε, έναν κόσμο πέρα από τα όρια της παραδοσιακής εκπαίδευσης. »Όπως ένας υπάλληλος μπορεί να χάσει κάθε ίχνος παραγωγικότητας αν νιώθει καταπιεσμένος στην δουλειά του, το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τα παιδιά» λέει η Ηλέκτρα Κουτσιβίτη, μέλος του EUDEC αλλά και μαμά, εκπαιδευτικός και κοινωνική επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Σκιάθο. 
 Παρά το δεδομένο κρατικό εκπαιδευτικό πρότυπο, σήμερα ένας μικρός αριθμός ελληνικών δημοσίων σχολείων καταφέρνουν να συμπεριλάβουν ορισμένες από τις αρχές αυτές στην καθημερινή σχολική ζωή. Ένα λαμπρό παράδειγμα υπήρξε το «Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων» στην Κρήτη. Πρόκειται για ένα δημόσιο 4θεσιο δημοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, στο ορεινό Ρέθυμνο. Λειτουργεί με το ίδιο ακριβώς καθεστώς που λειτουργούν όλα τα υπόλοιπα δημοτικά της χώρας, με το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα, ωράριο, διαδικασία πρόσληψης δασκάλων κ.λπ. 
 Χωρίς να γίνεται καμία έκπτωση (το αντίθετο μάλιστα), στήθηκε πριν από επτά χρόνια από οραματιστές, εμπνευσμένους νέους δασκάλους που δεν φοβήθηκαν τον πειραματισμό. Μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και την τοπική κοινωνία κατάφεραν να κάνουν ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο σχολείο παγκόσμιο πρότυπο μέσα σε τρία χρόνια. 
 Έβγαλαν τα παιδιά από τις αίθουσες, τα άφησαν να αυτοκατευθύνουν τη μάθησή τους με βιωματικό τρόπο, ενέπλεξαν το σχολείο με την τοπική κοινωνία, άνοιξαν το παράθυρο της επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω της τεχνολογίας και άφησαν τα παιδιά να πρωταγωνιστούν σε όλο αυτό. Αυτά έως το 2016, οπότε και έληξε η «θητεία» τους εκεί. 

Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Γράμμα από έναν αναπληρωτή…


Γράμμα από έναν αναπληρωτή…

«Άνοιξαν τα σχολεία και φέτος με τους καθηγητές και τους δασκάλους στις θέσεις τους!»…
Σε όλους τους τόνους διατυμπανίζει ο υπουργός ότι έγιναν οι περισσότερες προσλήψεις των τελευταίων ετών και καλύφθηκαν τα κενά, σαν να προσπαθεί να το πιστέψει ο ίδιος, γιατί εμείς γνωρίζουμε την αλήθεια…
Μόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα λειτουργικά κενά σύμφωνα με ανακοίνωση της ΔΟΕ είναι 4.724 κι εξ’ αυτών τα 2.872 στην παράλληλη στήριξη.
Άγνωστα τα κενά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Γενική και Ειδική. Επτασφράγιστο μυστικό…
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Υπουργείο Παιδείας «προσέφερε» πριν τις προσλήψεις ένα αξέχαστο ξενύχτι στους υποψήφιους δασκάλους και καθηγητές… Αλλά δεν γίνεται τυχαία, έχουν καταλάβει πώς λειτουργούν τα κοινωνικά δίκτυα. Για μας το κάνουν για να γνωριστούμε καλύτερα, να αναπτύξουμε δεξιότητες με κανένα memeδάκι (βλέπε: ΤΠΕ στην εκπαίδευση), πώς θα πάμε στο σχολείο απροετοίμαστοι;
Κι αρχίζουν να τρέχουν οι πίνακες και τρέχουν και τρέχουν… όλο το απόγευμα και το βράδυ και συνεχίζουν… και το πρωί φτάνουν στον προορισμό τους; Όχι ακριβώς. Βγαίνουν τα excel κι αρχίζεις και ψάχνεις… χίλια δυο σκέφτεσαι εκείνες τις στιγμές. Τα δήλωσαν όλα ή πάλι μια από τα ίδια; Θα είμαι μέσα, πού θα πάω φέτος; Κάθε χρονιά βέβαια κρύβει εκπλήξεις αλλά με τις φετινές παράγινε! Θα ήταν απλοϊκό να πούμε εδώ, ότι «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει», πιο πολύ θα ταίριαζε το «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται»… Όλα γίνονται για κάποιο λόγο… Νύχτα ήταν, κούραση υπήρχε, άνθρωποι είναι κι αυτοί… Λες: κι αν αυτό γινόταν όχι υπό πίεση και γνωρίζαμε που θα δουλέψουμε λίγες μέρες νωρίτερα (λέμε τώρα) και όλα γίνονταν πιο φυσιολογικά; Σουτ, σώπα μη μιλάς, θα δουλέψεις και φέτος, έστω κι αν φύγεις μακριά, δύσκολες εποχές, και τι θες, ανθρώπινη μεταχείριση;
Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα! Φέτος ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο:
— Ολόκληρες περιοχές δεν δηλώθηκαν(
— Σε άλλες περιοχές δήλωσαν όσα κενά ήθελαν ή κάλυψαν όσα ήθελαν
— Στις ειδικότητες… εκεί να δεις πάρτι με τις αναθέσεις!
Αν είσαι από τους «τυχερούς» και βρεθείς στον αγιασμό φέτος, αρχίζει το τρέξιμο, η Οδύσσεια η δικιά σου! Να διασχίσεις την Ελλάδα μόνος ή με τα παιδιά σου (πάλι αν ανήκεις στους «τυχερούς» που μπόρεσαν κι απέκτησαν οικογένεια) για να παρουσιαστείς στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Αν πάλι είσαι «τυχερός» και δεν σου έκατσε νησί, γιατί αλλιώς δεν φτάνει το τελευταίο ταμείο (επίδομα ΟΑΕΔ) που εισέπραξες για να φτάσεις… στον προορισμό σου.
Να τρέξεις να προλάβεις να παρουσιαστείς στο νησί που βρίσκεται η Διεύθυνση και, αφού προσληφθείς, να δεις όλα( τα κενά ή αυτά που «πρέπει» να δεις (γιατί δεν έχουν τοποθετηθεί οι μόνιμοι και θα έχουμε και Β΄ φάση), να δηλώσεις, να τοποθετηθείς προσωρινά( ή οριστικά. Και να πάρεις το επόμενο καράβι για τον τόπο που θα δουλέψεις. Κι αν είσαι πάλι «τυχερός» θα βρεις σπίτι στην πόλη που θα δουλεύεις… Αλλά αν δεν είσαι σε ένα σχολείο, αλλά σε περισσότερα (τα οποία βέβαια δεν βρίσκονται πάντα το ένα δίπλα στο άλλο) πρέπει να έχεις και το απαραίτητο μέσο να μετακινείσαι (και μην ξεχάσεις αυτό να είναι αυτοκίνητο, γιατί στις μηχανές δεν ισχύει η έκπτωση του εισιτηρίου…).
Για στάσου όμως, γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα πας εκεί που είδες… Οι πίνακες ξανατρέχουν αλλά μόνο για τα κενά μιας περιφέρειας που δεν δηλώθηκαν… στις υπόλοιπες οι υποψήφιοι δεν είχαν «μπάρμπα απ’ την Κορώνη»…
Είχαν όμως την υποστήριξη τοπικών ΕΛΜΕ και προσέφυγαν δικαστικά και κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα κι αναμένουμε συνέχεια…
Πολλές οι αναφορές και καταγγελίες φέτος για παρατυπίες στις προσλήψεις κι αυτά μαθαίνονται… και βρίσκονται…
Αλλά οι «εκπλήξεις» απ’ το υπουργείο τελειωμό δεν έχουν! Δήλωσες περιοχή σύμφωνα με τα κενά που γνώριζες ότι υπήρχαν, προσλήφθηκες, τοποθετήθηκες και νάτη κι η «έκπληξη»: νέα «δυσπρόσιτα» σχολεία! Για ποιους; Αφού τα περισσότερα κενά ήδη καλύφθηκαν, όποιος στάθηκε τυχερός «κέρδισε» και τα διπλά μόρια του σχολείου ή μήπως έγινε κάτι άλλο;
Πολλά μέτρα και πολλά σταθμά φέτος στο υπουργείο Παιδείας. Πολλοί αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τι υπογράφουν κι άλλοι τόσοι αυτοί για τους οποίους δεν εφαρμόζονται οι εγκύκλιοι για τις προσλήψεις. Και βεβαίως αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο υπουργείο και σε εκπαιδευτικούς. Αν είσαι δάσκαλος ή καθηγητής και δεν αποδεχτείς διορισμό στον έναν πίνακα (γενικής ή ειδικής) φεύγεις κι από τον άλλο για τη χρονιά, αν είσαι όμως Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό, έχεις άλλη αντιμετώπιση…
Από ποιους; Από εκείνους που εξαγγέλλουν διορισμούς μόνο στην Ειδική Αγωγή (λες και θα διορίσουν) και φαίνεται να έχουν στόχο να στρέψουν τον έναν συνάδελφο κόντρα στον άλλον. Που εξαντλούν την ευαισθησία τους στα άτομα με αναπηρία προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά στην παράλληλη στήριξη, μοιράζοντας τις ώρες δύο και παραπάνω μαθητών σε έναν αναπληρωτή, λες κι ο μαθητής έχει ανάγκη παράλληλης δυο ή τρεις ώρες την ημέρα! Που καλύπτουν σε πολλές περιπτώσεις τα κενά χωρίς επιστημονικά κριτήρια για να εξυπηρετήσουν τα «δικά» τους παιδιά!
Αλλά γιατί διαμαρτύρεσαι; Εσύ που ανήκεις «Στους καλύτερα αμοιβόμενους της Ευρώπης» σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που «ερμηνεύει» έκθεση του ΟΟΣΑ!
Όμως οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης έχουν πολλά περισσότερα κοινά, πολλά περισσότερα να μοιραστούν παρά να τους χωρίσουν! Παλεύουν για μόνιμη σταθερή δουλειά, για να σταματήσουν να αναπληρώνουν τους εαυτούς τους! Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε!

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Οι προφητείες μιας Βολιβιανής δασκάλας πριν από 17 χρόνια

ΑΠΟΨΕΙΣ καθηγητέςεκπαιδευτικοίμισθόςφτώχειαμαθητές  

AP Photo/Dado Galdieri

Ο Λεάντρο, μαθητής σε σχολείο έξω από τη Λα Παζ, χαμογελαστός με μερικά μπολιβιάνο στο χέρι, που δόθηκαν στη μητέρα του επειδή ήταν καλός μαθητής, ηταν ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης του προέδρου Μοράλες (2006) | 

γράφει ο Γιάννης Σιώτος*


«Είμαι δασκάλα. Δουλεύω, αλλά δεν με φτάνουν αυτά που βγάζω. Πώς θα κάνω καλά το μάθημα αν δεν τρώω καλά; Οι μαθητές μου, χειρότερα. Κοιμούνται στο μάθημα. Γιατί; Διότι πεινάνε... Γι’ αυτό είμαστε απογοητευμένοι με αυτήν την κατάσταση. Γι’ αυτό ζητάω από τη διεθνή κοινότητα να ελέγξει πραγματικά τα λεφτά για να μην πάνε στις τσέπες όλων αυτών που έχουν λογαριασμούς στην Ελβετία...»
Σταράτες κουβέντες, οι οποίες περιγράφουν την αγωνία ενός άνθρωπου που δεν έχει καμία σχέση με τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τη Γεννηματά και τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.
Πώς θα μπορούσε να έχει, αφού ήταν από τη Βολιβία και αυτές οι φράσεις ακούστηκαν πριν από δεκαεπτά χρόνια σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Μανού Τσάο, αποσπάσματα του οποίου προβλήθηκαν στην εκπομπή «Μουσικοί του Κόσμου» ( ΕΡΤ, 11.11.2001).
Και όμως είναι επίκαιρες και διαχρονικές όσο η πείνα και ο πλούτος. Τα ίδια ακριβώς θα μπορούσε να έχει πει μια Ελληνίδα δασκάλα σήμερα, μια Ισπανίδα ή μια Πορτογαλέζα πριν από τρία χρόνια, μια Αργεντίνα σήμερα και πριν από δεκαοκτώ χρόνια, μια Ινδονησιάνα ή μια Ρωσίδα στα τέλη της δεκαετίας του 1990… ακόμη και μια Αμερικανίδα που διδάσκει σε σχολείο ενός γκέτο…
Ανθρωποι από τόπους που χτύπησε η οικονομική κρίση, αλλά και από αυτούς που η ανισότητα έχει αναχθεί σε συστατικό της ανάπτυξης.
Πείνα και πλούτος. Δυνάμεις που καθορίζουν την ανθρώπινη ιστορία και κατατάσσουν τους κυβερνήτες σε αυτούς που προσπάθησαν να λειάνουν τις ακραίες εκφάνσεις τους και σε εκείνους που είτε αδιαφόρησαν είτε τις έκαναν ακόμα πιο κοφτερές.
Στην εποχή μας, ο πλούτος, κατακτητικός και άπληστος –άλλοτε με ήπιες και άλλοτε με βάρβαρες μεθόδους– καταπίνει τα πάντα, προσφέροντας πείνα.
Προκαλεί οικονομικές κρίσεις και μετέτρεψε στη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών, τον μισό ΟΗΕ, σε εργοστάσια παραγωγής του και σε εργαστήρια τεχνογνωσίας που θα εξασφαλίζουν την… αθανασία του.
Σε αυτή την αλυσίδα των χρυσοτόκων κρίσεων, η Ελλάδα λόγω μεγέθους, γεωγραφικής-γεωπολιτικής ταυτότητας αλλά και πολιτικής ιδιαιτερότητας, δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο σαν «μηχανή παραγωγής χρηματικών κερδών» αλλά και σαν «εργαλείο» παραγωγής πολιτικής και κοινωνικής τεχνογνωσίας.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια, ο τόπος γνώρισε τα πάντα: το πώς στήνεται μια κρίση, το πώς γίνεται η παράδοση μιας κοινωνίας, το πώς επιτυγχάνεται η διαχείριση των ανθρώπινων ανοχών και αντοχών και τέλος το πώς κατοχυρώνεται η μακροχρόνια εκμετάλλευσή της και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που διέπεται από τις αρχές της ελευθερίας του πολίτη.
Κοντολογίς η Ελλάδα, πολύ μικρή για να προσφέρει κέρδη ανάλογα της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Ινδονησίας και της Ρωσίας, ήταν η πιο κατάλληλη για να δοκιμαστούν τεχνικές της λεηλασίας σε περιβάλλον φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Πρόκειται για μία προσέγγιση που αλλάζει όλη την αποτίμηση της μνημονιακής περιόδου –από το στήσιμο μέχρι την έξοδο από αυτήν. Για παράδειγμα, όλοι οι κυβερνήτες της κρίσης χρησιμοποίησαν –συστηματικά και μεθοδικά– αριθμούς για το χρέος, τη συρρίκνωση της οικονομίας, την ανεργία, τη φτώχεια… Και σταματούν εκεί.
Κανείς όμως δεν έκανε το βήμα παραπάνω: να προσθέσει σε αυτές τις ποσοτικές μετρήσεις και κριτήρια αξιολόγησης συμπεριφορών. Για παράδειγμα, κανείς τους δεν ασχολήθηκε με την αντίδραση των Ελλήνων σε κάθε αύξηση της ανεργίας κατά μία ποσοστιαία μονάδα.
Κανείς δεν μίλησε για την αντίσταση του πολιτικού συστήματος στις πολιτικές που θα περιόριζαν την ανάπτυξη κατά 0,25 ποσοστιαία μονάδα.
Κανείς δεν αναφέρθηκε στις στρατηγικές και στις τακτικές που εφαρμόστηκαν όχι μόνο από τους δανειστές αλλά και απο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, προκειμένου να εφαρμοστούν μέτρα που θα οδηγούσαν σε φτωχοποίηση ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες. Προφανώς γιατί δεν βολεύει.
Σε μια τέτοιους είδους αξιολόγηση, το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι στον σημερινό κόσμο οι ιδεολογικές ταμπέλες προσφέρονται μόνο για… ψαριές ψήφων.
Οπου η κρίση έβαλε τη σφραγίδα της, οι ταμπέλες αυτές δούλεψαν για τον πλούτο. Και η πράξη έδειξε ότι ο πλούτος κάνει τη δουλειά του τόσο με τις δυνάμεις της «οικονομίας της αγοράς» όσο και με εκείνες που ισχυρίζονται ότι τον αμφισβητούν.
Οι τελευταίες, μάλιστα, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, απρόθυμες και –ενδεχομένως– ανήμπορες στο να διατυπώσουν και να εφαρμόσουν τη δική τους πρόταση για τη διαχείριση της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Φυσικά, σε αυτό συνέβαλαν και ο πολιτιστικός και ο πνευματικός ακρωτηριασμός της ψηφιακής εποχής, που επηρέασε σε τέτοιο βαθμό τον μέσο άνθρωπο, ώστε, όταν ακούει για τις «αλυσίδες των προλετάριων», να στρέφει το κεφάλι προς την αλυσίδα του ποδηλάτου που περνά μπροστά του.
Τα λόγια της Βολιβιανής είναι διαχρονικά και προφητικά συνάμα, καθώς με συγκλονιστική απλότητα και σαφήνεια περιγράφουν ταυτόχρονα το χθες, το σήμερα και το αύριο.

________
*δημοσιογράφος, συγγραφέας

Κινητοποίηση στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, για την άμεση λήψη μέτρων στήριξης όσων φοιτητών αναζητούν στέγη



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Κινητοποίηση στο Δημαρχείο για μέτρα στήριξης στους φοιτητές που ψάχνουν στέγη // (Oι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη προτείνουν τέσσερα μέτρα. Είναι εφικτά -όχι μόνο για τη Θεσσαλονίκη αλλά και κάθε πόλη που φιλοξενεί Σχολές Τριτοβάθμιας- αν υπάρχει η ανάλογη βούληση από την Πολιτεία. 
-Δ.Τζ.)

Κινητοποίηση στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, για την άμεση λήψη μέτρων στήριξης όσων φοιτητών αναζητούν στέγη, πραγματοποίησαν σήμερα οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Νομικής, ΜΜΕ, Οικονομικού, Φυσικού, Ιστορικού - Αρχαιολογικού, Φιλολογικού, Ψυχολογικού, Πολιτικών Μηχανικών, Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων και Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Με βασικό σύνθημα «Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίζει με το δικαίωμά μας στις σπουδές!», απαιτούν:
- Την άμεση χορήγηση έκτακτου στεγαστικού επιδόματος σε όλους τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από την οικία τους, συμπεριλαμβανομένου και των πρωτοετών. Την άμεση καταβολή του στεγαστικού επιδόματος στους δικαιούχους για την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά.
- Την άμεση ένταξη των φοιτητών στο κοινωνικό τιμολόγιο και κατάργηση των δημοτικών τελών στη φοιτητική στέγη.
- Την άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας εισδοχής στις εστίες. Υπενοικίαση ξενοδοχείων για όσους φοιτητές έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο σε εστία.
- Δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας, εγκαταλελειμμένων ξενοδοχείων και αξιοποίηση της περιουσίας των πανεπιστημίων προκειμένου να ανεγερθούν νέες εστίες, που να καλύπτουν τις ανάγκες στην ευθύνη του κράτους χωρίς ιδιώτες και νοίκια.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

Πυρά από την Φιλοσοφική σε Γαβρόγλου για το «κόψιμο» των λατινικών: Λανθασμένη και αναχρονιστική στρατηγική

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ




Λανθασμένη και αναχρονιστική στρατηγική του Υπουργείου, λέει η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στον απόηχο της ανακοίνωσης για κατάργηση των Λατινικών και αντικατάστασης του μαθήματος από αυτό της Κοινωνιολογίας, ως εξεταζόμενο μάθημα για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Αναφέρεται σε συνειδητή υποβάθμιση ενός σημαντικά μεγάλου επαγγελματικού κλάδου, αυτού των φιλολόγων, όπως αυτή θα προκύψει μέσω της αφαίρεσης διδακτικών ωρών και της αλλοίωσης του χαρακτήρα του σχολείου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών εξέδωσε την ακόλουθη Ανακοίνωση:
Με έκπληξη, η οποία γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, πληροφορηθήκαμε σήμερα από τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων την αντικατάσταση του μαθήματος των Λατινικών από το μάθημα της Κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενου μαθήματος για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Σύμφωνα με το Υπουργείο «η αντικατάσταση αυτή κρίθηκε απαραίτητη αφ’ ενός γιατί από όλο το φάσμα των επιστημών του 1ου Επιστημονικού Πεδίου τα Λατινικά αφορούσαν μόνο τα Τμήματα Φιλολογίας και αφ’ ετέρου γιατί με την εξαιρετικά περιορισμένη εξεταστέα ύλη τους προκαλούσαν στρεβλώσεις στην τελική βαθμολογία των υποψηφίων.» Και τα δύο επιχειρήματα δεν ευσταθούν και μπορούν εύκολα να ανατραπούν.
Η εμβέλεια και χρησιμότητα των Λατινικών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που τους αναγνωρίζει το Υπουργείο και η γνώση τους είναι απαραίτητη όχι μόνο για τους φιλολόγους αλλά και για πλειάδα άλλων επιστημόνων και επαγγελματιών (ενδεικτικά και μόνο: για νομικούς επιστήμονες, γιατρούς, φαρμακοποιούς, επιστήμονες που θεραπεύουν το αντικείμενο της αρχαίας και της νεότερης Φιλοσοφίας, της αρχαιολογίας καθώς και της ιστορίας της Ευρώπης από τα ρωμαϊκά χρόνια έως και την πρώιμη νεώτερη περίοδο, καθηγητές ξένων γλωσσών).
Όσο για την «περιορισμένη εξεταστέα ύλη» των Λατινικών που επικαλείται το Υπουργείο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι για τον καθορισμό της ύλης, την διδακτική χρήση του συγκεκριμένου εγχειριδίου, την ανάγκη ή μη αντικατάστασής του από πιο σύγχρονα βιβλία, την ενίσχυση και διεύρυνση της διδασκαλίας της λατινικής γλώσσας και με στοιχεία ιστορίας και γενικότερα πολιτισμού αλλά και για τη σταδιακή υποβάθμιση του μαθήματος διαχρονικά βασικός υπεύθυνος είναι το ίδιο το Υπουργείο.
Υπάρχουν άλλωστε πολλές και αξιόλογες προτάσεις από ειδικούς, οι οποίοι προτείνουν με συστηματικό τρόπο την αναβάθμιση του μαθήματος και οι προτάσεις αυτές θα ήταν εύκολο να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο της γενικής αρχής ότι οι όποιες διαπιστωμένες αδυναμίες καταβάλλεται προσπάθεια να απαλειφθούν και όχι να οδηγήσουν στην κατάργηση ενός μαθήματος.
Η αδικαιολόγητη υποβάθμιση του μαθήματος των Λατινικών αποτελεί στρατηγική απολύτως λανθασμένη και αναχρονιστική, η οποία δυστυχώς θα επιφέρει την ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση του μαθητικού πληθυσμού της χώρας από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και την περαιτέρω περιχαράκωσή του στον μονόπλευρο θαυμασμό του –αναμφίβολα σπουδαίου– ελληνικού πολιτισμού, με όποιες δυσάρεστες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.
Τα Λατινικά αποτελούν το μοναδικό μη ελληνικό μάθημα αρχαιογνωσίας με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και προάγουν τη γνώση των μαθητών/μαθητριών για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, συντελώντας καθοριστικά στην εμπέδωση της ευρωπαϊκής ιδέας μέσω της γνωριμίας τους με μια γλώσσα και έναν πολιτισμό που αποτέλεσε και αποτελεί βασικό πυλώνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με διαρκή και διαχρονική επίδραση. Τόσο η εκμάθηση της λατινικής γλώσσας όσο και η μελέτη της λατινικής λογοτεχνίας και του ρωμαϊκού πολιτισμού αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για να διαμορφώσουν οι Έλληνες μαθητές και οι Ελληνίδες μαθήτριες ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα. Ενισχύουν παράλληλα την αίσθηση των δεσμών και της συνέχειας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τον ρωμαϊκό και τον βυζαντινό.
Την ώρα που είναι ευρέως γνωστό ότι οι λαοί παγκοσμίως αναθεωρούν την όποια απομάκρυνσή τους από την κλασική παιδεία, αναγνωρίζουν την πολλαπλώς θετική επίδρασή της τελευταίας στην πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου και κυρίως επιδιώκουν τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας και του πολιτισμού τους ανατρέχοντας στις βάσεις αυτής της παιδείας, προκαλεί τουλάχιστον κατάπληξη η απόφαση του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας να υποβαθμίσει και ουσιαστικά να εξοβελίσει από το εκπαιδευτικό σύστημα το μάθημα των Λατινικών, καταδικάζοντας με αυτόν τον τρόπο τους μαθητές και τις μαθήτριές μας σε ελλιπέστατη κατάρτιση στο σημαντικότατο πεδίο της ιστορίας και του πολιτισμού, σε μονομέρεια και σε προσκόλληση σε ξεπερασμένες εθνικιστικές αντιλήψεις.
Η απόφαση κατάργησης των Λατινικών από τις πανελλαδικές εξετάσεις αποτελεί συνειδητή υποβάθμιση ενός ολόκληρου μεγάλου κλάδου που στηρίζει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, του κλάδου ΠΕ02 Φιλολόγων, από τον οποίο στην ουσία αφαιρούνται διδακτικές ώρες και ένα ολόκληρο αντικείμενο, και αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ελληνικού σχολείου.
Εγκαταλείπεται μια στέρεα βάση καταρτισμένων δασκάλων που δημιουργήθηκε με κόπο και προσπάθειες πολλών ετών και επιχειρείται η αντικατάστασή της με κάτι ασαφές και αδιαμόρφωτο. Δεν είναι τυχαία η αναστάτωση που προκλήθηκε αμέσως σε μεγάλη μερίδα του φοιτητικού πληθυσμού –προπτυχιακού και μεταπτυχιακού – αλλά και σε αποφοίτους πολλών πανεπιστημιακών Τμημάτων και Σχολών, και είναι αξιοσημείωτες οι ποικίλες εκδηλώσεις αγανάκτησης που τη συνοδεύουν.
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων να επανεξετάσει και τελικά να αναθεωρήσει και να ανακαλέσει αυτή την απολύτως εσφαλμένη απόφασή του, η οποία δυστυχώς θα συντελέσει με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω υποβάθμιση των σπουδών των μαθητών και μαθητριών της χώρας μας.

Η Κοσμήτωρ
Καθηγήτρια Ελένη Καραμαλέγκου

NEWSROOM ELEFTHEROSTYPOS.GR


ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τελευταίες Ειδήσεις