Έτος Βρεττάκου 2012 Διήμερο επιστημονικό συνέδριο «Νικηφόρος Βρεττάκος: Ποίηση και Ιστορία»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 & ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ / ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Κτίριο οδού Πειραιώς

ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ (ΕΚΕΒΙ) - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Το διήμερο συνέδριο με τίτλο «Νικηφόρος Βρεττάκος: Ποίηση και Ιστορία», που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 9 και το Σάββατο 10 Νοεμβρίου, αποτελεί κορύφωση των επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ποιητή, με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, στο πλαίσιο του «Έτους Νικηφόρου Βρεττάκου 2012».

Στόχος του συνεδρίου είναι η ανάδειξη του Νικηφόρου Βρεττάκου ως ανθρώπου και δημιουργού μέσα από το λογοτεχνικό έργο του, τις πνευματικές αναζητήσεις του σε συνάρτηση με την Ιστορία και το ιδεολογικό του υπόβαθρο, χάρη και σε μαρτυρίες προσωπικοτήτων από τον χώρο των γραμμάτων που επισημαίνουν και αναδεικνύουν την παρουσία του στο πλαίσιο της νεοελληνικής γραμματείας.

Το συνέδριο θα λάβει χώρα στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη – Κτίριο Πειραιώς με τη συμμετοχή 20 μελετητών του έργου του, προερχόμενων από τον χώρο της ποίησης, της κριτικής, της πανεπιστημιακής έρευνας:

Γιώργος Ανδρειωμένος, Δημήτρης Βλαχοδήμος, Κώστας Βρεττάκος, Αγγέλα Γιώτη, Κωστής Δανόπουλος,Aλέξης Ζήρας, Γεωργία Κακούρου-Χρόνη, Δημήτρης Κόκορης, Ντέιβιντ Κόνολι, Αθηνά Κωστάκη-Βεζύρογλου, Δώρα Μέντη, Χριστίνα Ντουνιά, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Τίτος Πατρίκιος, Vincenzo Rotolo, Βασίλης Ρούβαλης, Ελενη Τζινιέρη-Τζανετάκου, Λίζυ Τσιριμώκου, Έλλη Φιλοκύπρου, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου.

Την πρώτη ημέρα θα προβληθεί η βιογραφική ταινία «Περιουσιακά στοιχεία» της Αθανασίας Δρακοπούλου, ενώ την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου θα κηρύξουν ο Πρόεδρος Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου κ. Θανάσης Βαλτινός και ο Διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη κ. Άγγελος Δεληβοριάς.

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Κώστας Τζαβάρας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Το συνέδριο συνδιοργανώνουν το Μουσείο Μπενάκη και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).Πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού – Γενική Γραμματεία Πολιτισμού.

_______________________

*από το: 

http://filologikos-lousios.blogspot.gr/

Δημοσιογράφος συλλαμβάνεται, η παρέλαση φρουρείται! Ελλάδα εν έτει 2012...

Μετά από ολονύκτιο "κυνηγητό" η αστυνομία συνέλαβε το δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
28.10.2012


"Δημοσιογράφος συλλαμβάνεται, η παρέλαση φρουρείται. Σε ποια χώρα ξύπνησα" - twitt-άρει πολύ εύστοχα κάποιος, εκφράζοντας μέσα σε λίγες λέξεις την απορία κάθε έλλογου όντος: Η κρίση εκτός από το βιοτικό μας επίπεδο, έκαμψε και έφθειρε και την αντίληψη περί Δημοκρατίας;

Ο εκδότης του περιοδικού Hot Doc, δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, μετά την εισαγγελική παραγγελία σε βάρος του για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, αλλά και παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου, που ακολούθησε τη δημοσιοποίηση στοιχείων της φερόμενης ως «λίστας Λαγκάρντ» στο περιοδικό, συνελήφθη στις 11.00 το πρωί, ανήμερα της εθνικής επετείου - κι αυτό έχει το δικό του συμβολισμό - σε φιλικό του σπίτι. Μαζί με αυτόν συνελήφθησαν και οι ιδιοκτήτες του σπιτιού για "υπόθαλψη". Συνελήφθησαν, επειδή πρόσφεραν καταφύγιο σε έναν άνθρωπο που ικανοποίησε ένα λαϊκό αίτημα. Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι η λίστα είναι γνήσια, τότε πλέον όλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν ποιοι άνθρωποι έχουν αρκετά χρήματα για να τα "βγάλουν έξω". Και γι'αυτό ο Κώστας Βαξεβάνης τιμωρείται - μαζί και οι φίλοι του.

Όσο για εκείνους που θα κληθούν (θα κληθούν αλήθεια;) να υποδείξουν τις πηγές των εσόδων τους, προφανώς και δε θα συρθούν σιδηροδέσμιοι. Σημειωτέον δεν, ότι όταν προ καιρού η εφημερίδα "Τα Νέα" δημοσίευσε λίστα με ονόματα και ποσά από τις φορολογικές δηλώσεις γνωστών (και καλοπληρωμένων) Ελλήνων καλλιτεχνών, κανένας ... δε σκέφτηκε τα προσωπικά δεδομένα, κανένας Εισαγγελέας δεν εξέδωσε απόφαση για σύλληψη του δημοσιογράφου, καμία αστυνομία δεν άφησε το κυνήγι του (πραγματικού) εγκλήματος για να αναζητά σε κάθε πιθανό κι απίθανο μέρος ένα δημοσιογράφο που έκανε ... μια αποκάλυψη - πόσο μάλλον αν 10 εκ. Ελλήνων εδώ και καιρό ζητούν αυτή την αποκάλυψη και οι "γνωρίζοντες" (Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος κτλ.) δεν είδαν, δεν ξέρουν ή έπαθαν ... αμνησία!

Το χρονικό
Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος «Κουτί της Πανδώρας», η αστυνομία συνέλαβε, στις 11.00 το πρωί, το δημοσιογράφο τη στιγμή που έδινε τηλεφωνική συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό. Λίγο πριν, ο Κώστας Βαξεβάνης έγραψε στο Twitter:
Kostas.Vaxevanis@KostasVaxevanis


Μπαίνουν στο σπίτι με εισαγγελέα τωρα. Με συλλαμβάνουν. 

Νωρίτερα, όπως γράφουν ΤΑ ΝΕΑ, σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του ο δημοσιογράφος δήλωνε έτοιμος να εμφανιστεί τη Δευτέρα στην Εισαγγελία και πρόσθετε ότι βρίσκεται σε ένα φιλικό σπίτι, έξω από το οποίο υπάρχουν αστυνομικοί, ενώ έκανε λόγο για συστηματική παρακολούθηση και πρωτοφανή κινητοποίηση σε βάρος του.
«Δυστυχώς είμαι στη θέση να πρέπει να μιλήσω για το αυτονόητο. Το αφήνω στην κρίση σας. Εγώ αύριο το πρωί θα βγω από το σπίτι όπου βρίσκομαι για να πάω να ζητήσω εξηγήσεις από την εισαγγελία για αυτή τη συμπεριφορά, η οποία είναι παραθεσμική και μη νόμιμη» δήλωνε.
Στο ίδιο μήνυμα, ο Κ.Βαξεβάνης υπερασπίζεται την κίνησή του να δημοσιοποιήσει τη λίστα λέγοντας ότι«δεν υπάρχει διαχείριση προσωπικών δεδομένων. Υπάρχει μία δημοσιοποίηση ονομάτων σε σχέση με τραπεζικούς λογαριασμούς που ουδέποτε είπαμε αν έχουν ή δεν έχουν λεφτά».
«Δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα. Η συναλλαγή ανθρώπων με τράπεζες δεν είναι προσωπικό δεδομένο. Τις συναλλαγές με τράπεζες τις κάνουμε δημόσια στα γκισέ. Να έχει κάποιος λογαριασμό σε τράπεζα δεν σημαίνει τίποτα και δεν είναι προσωπικό δεδομένο» δήλωσε.


ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

http://madeincreta.gr/

Τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς γίνονται στάχτη

 Οι παράπλευρες απώλειες 

Αποκαΐδια μετά τη διαδήλωση της Πέμπτης

Κάθε μέρα που περνάει αφήνει πίσω της ισοπεδωμένους νέους ανθρώπους, που παρά τα προσόντα και την όρεξή τους να δημιουργήσουν ... να ζήσουν, βρίσκουν μπροστά τους πόρτες κλειστές και θέσεις κατειλημμένες από "βύσματα" χωρίς κατάρτιση.

Παντού αντηχεί μια λέξη ... "Κρίση"! 

Τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς γίνονται στάχτη. 

 Μερικά καμμένα σκουπίδια θα μας πειράξουν τώρα;

____________________

http://madeincreta.gr/

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Επικοινωνίας

Το Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Επικοινωνίας προσκαλεί τους μικρούς του φίλους να συμμετάσχουν στις παιδικές θεατρικές ομάδες και στις ομάδες εικαστικής έκφρασης. Τα παιδιά δημιουργούν το δικό τους παραμύθι και το ανεβάζουν σε παιδική θεατρική παράσταση, συνοδευόμενη από την έκθεση εικαστικών τους δημιουργιών, οι οποίες αποτελούν στοιχεία του παραμυθιού.

Το πρόγραμμα ξεκινάει 17-9-2012 και απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και δημοτικού με στόχο την ανάπτυξη γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων του παιδιού.

Τα τμήματα είναι ολιγομελή και λειτουργούν: 

καθημερινά απογευματινές ώρες 5:30 - 6:30 μ.μ. και 7:00 - 8:00 μ.μ.
στην οδό Εσπερίδων 8 στο κάτω Χαλάνδρι.

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Επικοινωνίας
Τηλ.: 210 6897.785, 6984700927
edise2001@gmail.com
http://edise.weebly.com

Γαύδος: Σχολείο για μία μαθήτρια την Ιωάννα

Ποια είναι η μοναδική μαθήτρια του δημοτικού σχολείου

 στη Γαύδο. Ένα σχολείο για την Ιωάννα

Η μικρή Ιωάννα στη Γαύδο, απολαμβάνει "ιδιαίτερα μαθήματα" στο δημοτικό σχολείο του νησιού. Για ποιο λόγο; Είναι η μόνη μαθήτρια του σχολείου.

Δύο σχολεία δικά τους έχουν πέντε μαθητές στη Γαύδο. Πιο τυχερή η μαθήτρια της Α΄ δημοτικού που έχει κατ΄ αποκλειστικότητα τόσο τη δασκάλα όσο και το προαύλιο του σχολείου της.

Όπως δημοσιεύει το madeincreta.gr, η μικρή είναι μοναχοπαίδι στο σπίτι αλλά και στο σχολείο. Η Ιωάννα, έχει την αποκλειστική προσοχή όχι μόνο των γονιών της αλλά και της δασκάλας της.

Ο λόγος απλώς, η Ιωάννα είναι η μοναδική μαθήτρια στο δημοτικό σχολείο της Γαύδου και εκ των πραγμάτων νιώθει "δικό" της το σχολείο, αλλά και "δική" της , τη δασκάλα.

Βέβαια δικό της ένιωθε και το νηπιαγωγείο! Έχει συνηθίσει τη "μοναξιά" της και μάλλον δεν την ενοχλεί , που δεν έχει με κάποιον να παίξει στο προαύλιο την ώρα του διαλείμματος.

Γενικώς, η Ιωάννα δεν έχει κάποιον συνομήλικό της να παίζει συνέχεια. Αν εξαιρέσει κανείς ένα αγοράκι 3, 5 χρονών, με το οποίο μοιράζονται κάποια απογεύματα μαζί , για να σπάσει λίγο η μονοτονία της αποκλειστικότητας.

Συνηθισμένη η κατάσταση για την μικρή, πρωτόγνωρη για τη νεαρή δασκάλα, που από την "πολυκοσμία" της σχολικής αίθουσας της συμπρωτεύουσας, η τύχη την ξενίτεψε στη Γαύδο, πριν τέσσερα χρόνια.

Μετά τον πρώτο χρόνο της παρουσίας της, στη Γαύδο είχε κάνει αίτηση για απόσπαση, φέτος δεν υπέβαλλε καν αίτημα.

Συνήθισε το νησί, την ηρεμία του και την ομορφιά του, καθώς είναι ένας τόπος που μπορεί να σε εκπλήξει.

Την πρώτη χρονιά που η δασκάλα κ. Κυριακή Τριανταφυλλίδου πήγε στη Γαύδο είχε πέντε μαθητές. Τις επόμενες δυο χρονιές που παρέμεινε στο σχολείο, είχε δυο μαθητές σε κάθε σχολικό έτος. Φέτος όμως είναι αλλιώς. Θα μάθει γράμματα μόνο σε μια μαθήτρια.

Πρωτόγνωρο συναίσθημα

"Η αλήθεια είναι ότι αυτό το συναίσθημα δεν το έχω νιώσει ξανά, είναι πρωτόγνωρο. Διαφορετικό είναι να κάνεις μάθημα σε πέντε παιδιά, διαφορετικό σε δύο πόσο μάλλον σε ένα. Και εγώ αλλά και η Ιωάννα, βρισκόμαστε στο στάδιο της προσαρμογής ακόμα , αλλά προς το παρόν η ώρα περνάει ευχάριστα και για τις δυο μας, και η μαθήτρια μου είναι χαρούμενη", θα πει στο MadeinCreta η κ. Τριανταφυλλίδου.

Όσον αφορά στο μάθημα, αυτό γίνεται "κανονικά" όπως και στις αίθουσες με τα πολλά παιδιά, αλλά τελειώνει σαφώς πιο γρήγορα. Βέβαια η δασκάλα κάθεται δίπλα στο παιδί, τις περισσότερες ώρες και όχι στην έδρα.

Δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς, μάλιστα, το ότι το "ιδιαίτερο" μάθημα έχει πολλαπλά οφέλη, αφού δεν υπάρχει το άγχος αλλά και η φασαρία των πολλών παιδιών. Το κυριότερο είναι ότι, η δασκάλα μπορεί άμεσα να αντιληφθεί τυχόν αδυναμίες και να τις καλύψει. Να δώσει γερές βάσεις και να δείξει καλύτερα τα πρώτα γράμματα.

Υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, η Ιωάννα θα μπορούσε άνετα να τελειώσει όχι μία αλλά τις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού, αλλά αυτό δεν είναι σωστό να γίνει , κυρίως για το ίδιο το παιδί.

Οι κάτοικοι που διαμένουν στη Γαύδο το χειμώνα είναι περίπου 80. Τα παιδιά ελάχιστα, μετριούνται στα δάκτυλα των δυο χεριών. Μόνο τέσσερα φέτος φοιτούν στο γυμνάσιο ενώ υπάρχουν και άλλα τρία πολύ μικρότερα, που θα περάσουν την πόρτα του δημοτικού σε τρία και τέσσερα χρόνια.

Όταν αυτά τα παιδιά γίνουν για πρώτη φορά μαθητές η μικρή Ιωάννα θα τελειώνει το δημοτικό και θα ανοίγει τα φτερά της για το γυμνάσιο.

Πιο ήρεμη και χωρίς άγχος, είναι και η μητέρα της Ιωάννας η κ. Έλλη Αρκαλάκη που μπορεί το απόγευμα να απασχοληθεί με το παιδί της χωρίς να μπει "ανάμεσά" τους το διάβασμα. "Μαμά μη μου διαβάζεις, εσύ, η κυρία το κάνει καλύτερα", λέει στη μαμά της η Ιωάννα, που αγαπάει πολύ τη δασκάλα της.

Άλλωστε μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των παιδιών και των εκπαιδευτικών είναι διαφορετικές, σχέσεις "πολύ δυνατές" όπως θα πει, η δασκάλα της Γαύδου.

____________________
news247
www.hamomilaki.gr

Στην ανέχεια μισό εκατομμύριο Ελληνόπουλα!!!

Επιστροφή στην δεκαετία του 1950 θυμίζει το παρόν αλλά δυστυχώς και το μέλλον της Ελλάδας, τα παιδιά. 

Η πολιτική και οικονομική ηγεσία της χώρας που συνεργάζονται με την τρόϊκα για να... διασώσουν την Ελλάδα, προφανώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει το πρωτοφανές για τα κοινωνικά δεδομένα της χώρας αφού 500.000 Ελληνόπουλα ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας. 

Αυτό σημαίνει ότι δεν χορταίνουν με το φαγητό που τρώνε, δεν θερμαίνονται τον χειμώνα όπως πρέπει, δεν ντύνονται όπως πρέπει, δεν έχουν φάρμακα όταν αρρωσταίνουν, ούτε παροχές υγείας, δεν έχουν την παιδική ηλικία που πρέπει. 

Στο σύνολο των παιδιών της χώρας το 25% είναι φτωχά παιδιά, μια γενιά που μοιάζει σε πολλά με την πρώτη μετακατοχική γενιά των Ελληνόπουλων. Εκτός από την ανεργία, οργιάζει η φτώχεια, η διεύρυνση των ανισοτήτων στα εισοδήματα και όλα αυτά συνοδεύονται από από μειωμένες παροχές υγείας, μειώμενη σίτιση, χαμηλή ποιότητα διατροφής και αυξημένη παιδική νοσηρότητα και θνητότητα. 

Τα στοιχεία αυτά δεν τα λέμε εμείς αλλά ο πλέον αξιόπιστος φορέας, η Eurostat. Αν αναλογιστούμε ότι όλος ο ελληνικός πληθυσμός είναι 10 εκατ. άνθρωποι, η αναλογία προκαλεί ανατριχίλα. 

Σύμφωνα με τον παιδίατρο - σύμβουλο γαλουχίας, Στέλιο Παπαβέντση, η κακή διατροφή μιας ολόκληρης γενιάς Ελληνοπαίδων σήμερα θα έχει μακροπρόθεσμα αρνητικές επιπτώσεις και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα δεκαετίες αργότερα, όταν πια αυτά τα παιδιά γίνουν ενήλικες. 

Για αυτό το έγκλημα που συντελείται στο μέλλον της χώρας μας, πόσα πακέτα μέτρων αναλογούν;

____________________________

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/240924/stin-aneheia-miso-ekatommyrio-ellinopoyla

Εξετάσεις και στο Δημοτικό

Την εισαγωγή εξετάσεων στη Γ’ και στη ΣΤ’ τάξη Δημοτικού και συγκεκριμένα στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά μελετά το υπουργείο Παιδείας για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση τυχόν κενών. Το σκεπτικό είναι να πρόκειται για εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα με στόχο να λειτουργούν ως συναγερμός για επεμβάσεις ενισχυτικής διδασκαλίας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τύπος της Κυριακής» τα «κενά του Δημοτικού» ενοχοποιούνται για τη σχολική αποτυχία στο Γυμνάσιο και το Λύκειο σπρώχνοντας κάθε χρόνο έξω από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση περίπου 70.000-80.000 μαθητές, αριθμοί που υπερβαίνουν το 10% του μαθητικού πληθυσμού στη δημόσια εκπαίδευση.
Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας προσκρούει στη χρηματοδότηση. Τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας έχουν σταματήσει, επειδή έχει κλείσει η στρόφιγγα των κοινοτικών πόρων.
Σύμφωνα με τις αρμόδιες πηγές, αναζητείται έξοδος μέσω του ΕΣΠΑ, καθώς «η αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας και η συγκράτηση της μαθητικής διαρροής είναι μεταξύ των βασικών προϋποθέσεων για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής».
Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα προγραμματίζεται να εκδοθεί μέχρι το τέλος του χρόνου, με στόχο να εφαρμοστεί από την επόμενη σχολική χρονιά.
ΠΗΓΗ: 24h.gr

*από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2012/10/blog-post_9295.html#ixzz28iH94aJU

Το γράμμα μιας μαθήτριας που συγκλονίζει!

Κοινωνία..................

Πριν λίγο καιρό έχασε 

τον πατέρα της με τραγικό τρόπο...

Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που πραγματικά δεν περιγράφονται με λόγια και που σε κάνουν να μη μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου. Το γράμμα που ακολουθεί στάλθηκε από μια δασκάλα στα social media και γράφτηκε από ένα μικρό παιδί, που πριν λίγο καιρό έχασε τον πατέρα του με τραγικό τρόπο...

«…Η δασκάλα μας σήμερα, μας...

ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και πηγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει.

Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκύζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.

Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκαζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία.

Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι θα πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαΐ, σαν να ήταν ζητιάνα.

Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε…

Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γι αυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.

Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων. Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του ζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.

Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.

Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε:

«Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστουλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.

Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.

Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα. Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.

Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια.

Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολείου, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.

Γι αυτό γύρισα μετά και της είπα – κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.

Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.

Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-παρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου,

μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της ομιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.

Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε – τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις?

Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο. Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.

Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.

Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει…

Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.

Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα. Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου…»

_____________________

*από το: tsantiri.gr